kavak ağaçları hoyratça sallıyor bedenini
secdeye varıyor yapraklar
hazan mevsimi
hüznü getiriyor beraberinde
marazlı bir ihtiyar gibi titriyor ellerim
hiçbir mevsim söz geçiremiyor yüreğime
akrebin yelkovanla seviştiği her an
aklıma akıyorsun
avuçlarımda birikiyor mürekkep
yazıya dökülmek istiyor bedenim
yol alıyorum sessizlikte
bir damar çatlıyor gökyüzünde
sonsuz bir yağmur boşalıyor üzerime
gözlerinle buluşuyorum hayallerimde
ne vakit düşüyorsan aklıma
vazgeçiyor bedenim bütün olmaktan
her yanım başka ağlıyor sana
