Kadınlar birer – ikişer sahilde gezerlerdi, ben suda batardım. Ölümle Azrail arasında kalmış bir gölgelikte saklanırdım. Ucu bucağı görünmeyen bir hayalin içinde en çok seni izlerdim. Korkunç öyküler gelirdi aklıma.
Suya devrilen bir gencin beyhude çırpınışları olurdum. Bir baharın içinden kaçar başka bir bahara saklanırdım. Sen bul diye yerimi hep fosforlu çiçekler ekerdim bahçeme. Ama yoktun işte ve olmayacaktın bundan sonra. Düşümde gri duvarlı çıplak bir odanın içinde seni istemeye gelen adamın düşmanı olurdum.
Pencereden deniz görünürdü, ben gözlerinde boğulurdum. Çok fazla yabancı kalırdım ellerine, tırnaklarına. Dilim bütün kelimelerimin dışında kalırdı dilim tutsaklığım olurdu.
Mektuplar yazdım sana yollaması imkânsız.
Nasıl bilirdiniz’in gömün git siniydim, sendim olur olmazsız. Aklıma gelişlerimdin yalnızdım yeteri kadar ve huzursuzdum. Ben şair olmak istiyordum sen ayrılık diyordun belirsiz. Bitmiyordu çelişkiler. Aramızda oluşan kilometrelerin santimetre cinsinden değeri beni korkutuyordu.
Sen nasılsın şimdi bilmiyorum.
Kendimi astım
Sana olan aşkımı astım.
