bir başlangıç noktası gerek bana, bir referans noktası, bir orijin..
bu yeryüzünde çizdiğim koordinatların bir anlamı olması için bir sıfır noktası gerek bana
neye göre, kime göre yaşadığımı bilmeliyim ona göre çizmeliyim yolumu..
kaybolduğumda geri dönebileceğim, baştan başlayabileceğim bir yer
ne geri, ne ileri, ne de aşağı yukarı sapmadan tam orta noktada
bir anlamda nötr de denebilir, her duruma her koşulda aynı cevabı verebilecek..
şimdi bütün hesaplamalarım bunun üzerine, analitik geometriye en başından başlıyorum
sıfıra sıfır derler literatürde orijine ve bir nokta belirlerler orijine göre
sonra noktalardan doğrular oluşur, o doğrularda üç boyutlu nesneleri oluşturur
o nesneler zaman içerisinde değişik haller alırlar ve şekilleri bize anlam katar..
anlamı ne peki benim hayatımın, yine şiddetli bir şekilde düşünmeye başladım?
mutlaka bir anlamı olmalı, bugüne kadar yaşadıklarım bir şeyler anlatmalı bana
onun için de biri referans alınmalı, ona göre değerlendirilmeli hepsi
ben yaşadıklarımı kime göre değerlendiricem, kime sorucam?
küçükken anne babamızdı bize yol gösteren, bizi koruyup kollayan
her başımız sıkıştığında onlara koşar, onlara anlatırdık derdimizi
onlardan yardım isterdik, onlar çözerlerdi bütün sorunlarımızı
yada onlar yönlendirirdi bizim gelecekteki çizgimizi..
ya şimdi büyüyünce kim olucak rehberimiz?
hayatımızın ikinci dönemi, onlarsız devam edecek tabiki
artık biz onların başlangıç noktası olucaz,
çünkü onlar da bizim gibi yeni bir döneme başlıyorlar..
tek başına bir noktayım şuan orijini olmayan
belki zaman zaman yine orijinsiz noktalarla birleşip
yönü belli olmayan doğrular çiziyorum
bu doğrular da yine anlamsız şekiller ortaya çıkarıyor
ve yine anlamsızlaşıyor hayat, anlamsızlaştıkça anlamsızlaştırıyor herşeyi..
bulmalıyım orijinimi, bulmalıyım biran önce
yoksa içinden çıkamayacağım anlamsız bir şekilin gereksiz bir parçası olucam
endişeleniyorum, zaman hızla ilerliyor ve benim için daralıyor
bu durumu göz göre göre yaşamak ta iyice daraltıyor koordinatlarımı
sıfırla bir arasına kadar daraldım, herşey olasılıklarda tanımlı
her an göz kararıyla yaşamak hataları artırıyor
risk çok fazla ve benden çok şey alıp götürüyor..
bariz bir şekilde bilinçsizce çabalıyorum bu rizikodan çıkmak için
en azından normal yaşama geri dönmeliyim tıpkı normal insanlar gibi
artı eksi 3 e kadar genişletmeliyim, bu aralık bile yeter şimdilik nefes almama
dağılacaksam da standart normal dağılayım, ne gerek var şimdi binoma poissona..
Ulaş Tuzak
