Yine o sıcak yaz günlerinden biriydi...
Kent yorucu bir günün hazırlıklarını yaparken aşağı mahallelerden bir feryat koptu. Bir anne ağlıyordu. Çok geçmeden Hatice Hanım'ın ağlamasının sebebini merak edenlerle doldu evin etrafı. Mahallede birbirini görenler,
- 'Hatice Hanım'ın oğlu Mehmet varya işte o...'
deyince bir feryat da onlar koparıyordu. Ev öğle vaktine yaklaştıkça, daha bir doldu. Bahçede kazanlar kaynatıldı, helvalar pişirildi. Görenlerin 'kadrolu ağlama' görevlisi sandığı bir grup kadın Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası'na taş çıkartırmışcasına ağlıyordu. Biri ağlarken diğeri hıçkırıyor, bir ötekisi de feryat basıyordu. Acı dinmek yerine artıyordu. Ortada bir kağıt, onu görenler başlıyordu
-'Ah Mehmet vah Mehmet' demeye.
Camii'nin imamına haber verildi. Öğle namazına müteakip namazı kılınacaktı. Mahallenin kahvesinde de Mehmet konuşuluyordu:
-'Duydunuz mu Hasan Bey'in oğlu Mehmet'i. Allah kimsenin başına vermesin.'
Herkes aynı anda :
- 'Amin!' diyordu.
'
-Ah yazık Mehmet'e. Ne günah işledi acaba? Kağıdı da gelmiş. Allah ailesine sabır versin' dedi mahallenin Hacı Teyzesi.
Onun da yüzünde büyük üzüntü vardı. Yavaş yavaş yürüdü Hatice Hanımların evine. Bahçeye geldiğinde mahallenin kadınları 'Mevlid' okumaya başlamışlardı. Hacı Teyze Hatice Hanım'ın yanına doğru ilerledi. Hatice Hanım kağıdı alıyor, kokluyor, yerine koyup; başlıyordu ağlamaya.
-'Ah Mehmet'im bana bunları niye reva gördün, ah oğlum.'
Hacı Teyze sakin ol dediyse de kadın dinlemedi. Daha şiddetli ağlamaya başladı. Tüm kadınlar o kağıda bakıp ağlıyordu. Hacı Teyze'de kağıdı eline aldı. Evirdi çevirdi en sonunda yanındaki kadına:
- 'Al yavrum şunu bana okuyuver, gözlüklerimi evde unutmuşum.' deyince; kadın usulca kulağına okumaya başladı.
- 'ÖSYM LYS Sonuç Belgesi'
Hacı Teyze anlamadı o ne kızım dedi.
- 'Üniversiteye giriş sınav sonucu belgesi; Teyze!'
Hacı Teyze'nin aklı karıştı...
-'Kaç puan almış peki?'
Kadın yüzünü ekşitti, söylemek istemeyen bir hali vardı.
- '220 puan Teyze' dedi.
Hacı Teyze de başladı ağlamaya...
- 'Ah Mehmet! Kız peşinden koşmaktan geldi bunlar başına!'
Herkes ağlarken ezan sesi duyuldu minarelerden. Herkes imamın arkasında saf tuttu. İmam tüm içtenlik ve üzüntüyle :
'Er kişi niyetine, Allah-u Ekber!'
