ürkülerinizin saklı vadisinden
ateş arabalarıyla geçerim ben.
üstümdeki nebulalar baladı,
ve entrikalar
sekizinci renge saldıran metafor,
ve tükeniksiz kurşunlar sağanağı
durduramaz dudaklarımdaki gülüşü.
doludizgin geçer küheylanım
fırtınaların ıslığı içinden,
ninniler söylerim
gözlerinizdeki yitik çocuğa,
çünkü yalnızca sevdanızda
ve acılarınızda büyürüm ben.
kod adım “namus işçisi” benim.
şarjörümde hasretleri çiçeklendiren
mektuplar taşırım;
umut mayalı ekmekler.
ve yırtarak güneşi
içinden kor ateşler çıkarırım.
Manisa’da zeybeğim,
Elaziz’de gakkoş, Erzurum’da dadaş
Ankara’da seymenim.
ayırmaz pırıltılarını yakamozundan denizim.
kırk yama paylaşımıyla diktiğim
barışın yorganını örter üstünüze,
bütün sıcaklığıyla
kadın ellerim.
“makber”de Türk’üm
“gelo ev kiye”de Kürt
Hemşin’liyim “dido”da
Nasturi’yim, Süryani’yim,
bir kayboluşun sessiz tiradında
anılarınıza el eden Keldani’yim.
öfkenin tırnaklarının kanattığı
birbaşınalığınızdan
maviliği selamlayan bildirgeyim.
lorke oynar bir yanım Amed’de
Adana’da üçayak
Artvin’de horondadır bir yanım
düz ovada avlanan keklik Silifke’de.
geçmişi ve geleceği beraber yaşar
yüreğimdeki aslanın asaleti
uçurduğum güvercinlerin
saadeti.
ve hiçbir fezleke hükmedemez
türkülerime.
kod adım “namus işçisi” benim.
Tiananmen’de Çin’liyim.
Irak’lıyım Felluce’de
Hiroşima’da Japon.
Peşmergeyim Halepçe’de.
ve tinsel beyazlığımla
bir zenciyim içinizde.
ama yalnızlığımdan küçüktür dünya.
kıyısında yaşarım ölümün
dilimde bir evren türküsüyle.
bir yere mal etmeyin beni;
uslandırmayın.
bakışlarımın dokunduğu yerlerden başka
hiçbir yere ait değilim ben.
ülkem yüreğimdir benim
sınırsız.
sahip olduğum tek penceredir,
kapatmayın.
gönderimde mavi gökyüzü dalgalanır
ve o bayrak
yaşamı ve ölümü öğretecek kadar
bütün yanıtları taşır.
gizemli patikalardan geçerim hep
adımlarım tütün yumuşaklığında.
çobanını yitirmiş yıldız gibi
her gece
ışığa ve kendime veda ederim.
zamanın dışına taşır şiirim sizi.
inatla çalarım yürek kapınızı
ben içinizdeki son kızılderiliyim.
ve ben şairim.
“namus işçisi”yim yani...
* Şiirin başlığı Ahmed Arif ‘in “Uy Havar” şiirinden alıntıdır
