Neydi mutluluk?
İçtiğin bir fincan kahveydi,
iki ders arasına sıkışmış bir boşlukta...
Yürümekti yağmurda,
huzurun verdiği tebessüm dudaklarında,
insanların garip bakışları altında...
Alıp başını gitmekti,
aldırmaksızın geceye, gündüze...
Neydi mutluluk?
Kaygısını duymamaktı şimdiden geleceğin,
Olduğun gibi olmaktı,
duymaksızın sormadığın fikirleri,
yaşamaktı inandığın gibi, hissettiğin gibi...
Acı da mutluluktu, öfke ve kızgınlık da,
Duyguydu, histi mutluluk,
bazen ağlayabilmekti doyasıya...
Neydi mutluluk?
Gecenin karanligindaki şehrin,
rengarenk isiklariydi irili ufakli,
Bazen yakinlikti mutluluk, bazen uzaklik,
bazen sonbaharin huznuyken,
ruzgarin savurdugu yaprakken,
bazen bembayaz karin sehri kaplamasiydi,
bazense yerinden sarsilmaz, gorkemli bir bina...
Sadece hissedebilmekti mutluluk,
Yasama sevincini tüm ruhunla.
