Maslow’un İhtiyaçlar Hiyerarşisi Kuramı, adını duyduğum günden beri sık sık düşer aklıma. İnsanın karmaşık yapısından dolayı bu kuramın geçersizliğine dair eleştiriler öne sürülsede; insan ve ihtiyaçlarını tanımlamada önemli bir basamak olduğunu düşünürüm bu kuramın. En azından, insan ve ihtiyaçlarına ilişkin bir öngörü koyar ortaya. Davranış bilimlerinde önemli bir yere sahip bu kuramı; ihtiyaç basamaklarının,
1- Fizyolojik ihtiyaçlar
2- Güvenlik ihtiyaçları
3- Sevgi ve aidiyet ihtiyacı
4- Saygı ihtiyacı
5- Kendini gerçekleştirme ihtiyacı
şeklinde sıralanışı olarak tanımlayabilirim kısaca. Ve yine aklımda kaldığı kadarıyla bu kurama göre; bir piramit şeklindeki sıralamada bir üst basamağa geçebilmek için, bir alt basmaktaki ihtiyaçların giderilmesi gerekiyor. O halde, örneklersem eğer ; henüz karnını doyuramamış birinin,saygınlığı bir ihtiyaç olarak fazla önemsemeyeceğini söyleyebilirim.
Zaman zaman, içinde bulunduğum ana göre; bu ihtiyaçlar sıralamasında hangi basamakta olduğumu ve ihtiyacımı gidermeye yönelik davranışlarımı takibe alırım. İçinde bulunduğum basamaktaki ihtiyacımı gidermeden, bir üst basamağa ilişkin bir durumu ihtiyaç olarak hissedip hissedemeyeceğimi düşünürüm. Ve kendimden yola çıkarak vardığım sonuç; ihtiyacımın yoğunluğunun hissiyatımı etkilediği. Ve bu yoğunluk açısından baktığımda piramidin özellikle ilk iki basamağında yer alan, fizyolojik ve güvenlik ihtiyaçlarının; insanoğluna özgü davranışları anlamlandırmada en önemli kriterler olduğunu düşünüyorum.
Yine şu, adı bir türlü koyulamayan açılımdan söz etmek istiyorum ki malum, uzun bir süre daha meşgul edeceğe benziyor kamuoyunu. Adı her ne olursa olsun, açılımın odak noktası; "ekonomi olmalıdır " tespiti, Maslow` un kuramının haklılığına işaret ediyor gibi. Ekonomik refah açısından ülkemizin doğusuyla batısı arasındaki derin uçurum, her iki bölgede yaşayan insanların davranışlarını da etkiliyor ister istemez. İstisnalar elbette olacaktır ama bu da gösteriyor ki; fizyolojik ve güvenlik gibi bireye ait gereksinimler giderilmeden, insanın kendini gerçekleştirmesini beklemek ancak ütopik bir eylemdir. İşte bu yüzden; bölgedeki yaşam koşullarının, bu iki temel gereksinimi giderecek şekilde iyileştirilmesi ile ilk etapta bireysel bir huzur ortamı oluşturulmaya çalışılmalıdır.Ve bu huzur ortamından sonra bireyin toplumsal ihtiyaçlarının giderilmesine sıra gelecektir ki
sevgi, aidiyet gibi değerler gerçek anlamlarıyla ihata edilebilsin.
