KUŞ
Aşık değilim ki sana
İçimden bir kuş havalanıyor yalnızca
Yaralı kanatlarımla özgür bir yolculuğa çıkamam ki.
Ben istesem bile, biliyorum sonunu.
Bir an gelecek,
İnanılmaz bir yorgunluk, onulmaz bir sancı ve derin bir acı ile düşeceğim toprağa.
…
Biliyorum düşerken ve varırken kendi sonuma,
Sonsuzluğa
Kalbim ağrıyacak!
…
Bilmiyorum düştüğüm için mi sonsuzlaşacağı mı yoksa düşeceğimi bildiğim için mi?
Dayanamayacağıma adım gibi eminim bu bilişe.
Kimsenin dayanamayacağını da.
…
Korktuğum,
Kafesine koymaya çalıştığım kuşların özgür ruhları…
-bedenler arası tutsaklıklar hangi özgür ruhun varlığını yok edebilmiş ki?-
Suskunluğum,
Konuşmayı bilmediğimden değil ki
Ya da soyunmayı
Suskunluğum,
İçimdeki kuşların çığlık çığlığa isyanını dinleyemeyecek olmandan!
Ben anlatmayı başarabilsem
Sen dinlesen bile
Ne değişir ki?
…
Olan,
Yaralı kanatlarımla özgür bir yolculuğa çıkma çabası olur.
Ama bu yapılamaz ki
…
Kim silebilir izlerimi
Kırılmış kanatlarımı
…
Yüreğimi bıraksam
Sarmak için tüm bedenini ayaklanıverecek, biliyorum.
İçimden geçenler
Elimden gelenler
Beklediklerim
-biliyorum, yapılamaz ki
…
Ben
Tüm bunları söyledim diye
Anladım sanma
Anlayamam ki
Aklım yüreğimden öyle küçük ki…
01.03.2002/16:00;İzmir
