] ]
Dudağında yarım kilo rujun var,
Nerde kaldı eski haya, eski ar?..
Sana “Güzel” demek artık hayli zor!
Ne çabuk değiştin VAH köylü kızı!
Sosyete arzusu seni bitirmiş.
Ahlâk, töre, imanını yitirmiş.
Onca güzelliğin kaybolup gitmiş...
Yüzüne bakılmaz TUH köylü kızı!
Pullu yazmasını atmış başından,
Bütün içi görünüyor dışından.
Takma kirpiğinden, yoluk kaşından...
Dörtnala gidiyor DEH köylü kızı!
Açık giymek, gezmek tutkuymuş sende.
Senin kadar suçlu baban, annen de...
Bir sevimli yanın kalmadı bende.
Tiksindim, iğrendim EH! Köylü kızı.
Marifetin kötü, hilelerin çok…
İtaat, ibadet lügatinde yok.
Hayat oyununu kaybetmişsin bak,
Yenildin, mahvoldun ŞAH köylü kızı!
Tahsilin, terbiyen... uymuş özüne.
Güvenim kalmadı yalan sözüne.
Sürmeyi tırnağa, oje yüzüne...
Ne güzel yakışmış OH köylü kızı!
İpek şalvarınla, kınalı elin
Seni böyle görmek isterdim gelin.
Maskarası oldun köyün, beldenin.
Toplumu şaşırttın YUH köylü kızı!
Kır çiçeği, kültürlerden farklıydı,
Nice güzellikler sende saklıydı,
Sana gönül veren önce haklıydı,
Bunu nasıl yaptın AH köylü kızı!
Türkmenoğlu yeter düşmüş ayarı,
Harap olmuş bülbüllerin diyarı.
Arar bulur kendisine uyarı,
Sana pas veremem NAH köylü kızı!
Ahmet KARAASLAN
01/10/1996 – Kayseri
