Sen koca çınar
Babam...
Köklerin sıkı sıkıya toprakta
Gövden kocaman,
Dallarında büyüdüm ben
Beni hayata kattın BABAM...
Vurmadın ellerime
Dokunulmaza uzandığımda.
Nefesin, kelimelerin yettiğince
Olurları, olmazları anlattın
Baba sesinle....
Kucağında büyüdüm
Sarılmalarını saklamadın uykulara
Sevmek dokunmaktır öğrettin bana
Baba sevginle...
Dürüstlüğü öğrettin bana,
Saklanırsam yalan kapılarının ardına
Kilitli kalırdım köhne odalarda.
Sen kattın doğruları hamuruma...
İnadı öğrettin baba bana,
Direnebilmeyi öğrendim
Dedin ki 'İnanıyorsan doğrulara
Savun sonuna kadar
karşındaki baban bile olsa'
Aşkı,
Anneme bakarken gördüm gözbebeklerinde,
Bakla ayıklarken onunla birlikte
Elinizde birer fincan çay balık tutarken
Sahilde elele
Aşk bu olmalı dedim
Gözlerinin, yüreklerinin içinde...
'Sarı Papaça'n oldum bazen
(Papaça küçük papatyaymış, bu da senden!)
'Fındık' idim sırtına binerken...
Ben de kızdım elbette sana bazen
Öfkeler de sevgiye dahildir
Bunu öğrendim hiddetimden.
İnanmayı öğrendim yarınlara
7 senedir ayağa kalkamayan hayat arkadaşına
Can verirken canınla,
Herşeye rağmen
Yarınlara inanabileceğini öğrettin baba bana..
Hep çocuk kalabilmenin tadını tattırdın bana...
Eş ya da Anne olsa da artık adımda,
'Funda Hanım' dese de birileri bana
Biliyorum küçük kızınım senin,
Küçük kızın olarak kalacağım
İkimiz de olduğu sürece dünyada.
İyi ki varsın BABA...
