İzliyorum kendimi bugünlerde “ Bir zamanlar … ” diye başlıyorum her söze “ Eskiden ” diyorum . Nedenini biliyorum ; çünkü kalbim orada ...
Güzeldi o günler ; " eski " günler . Aşktan ötesini yaşadığım , " Bütün " olabilmenin , " bir " olabilmenin tadına vardığım günler . Sevdiğimin gözünde sonsuzluğu gördüğüm , biz bir yana , dünya bir yana dediğim günler . Gelecekten korkmadığım , hayatı tanımadığım , insanı bilmediğim , asla değişmeyeceğini düşündüğüm , yıldızlara yakın olduğum , eteklerim zilli günler .
Son nefesime kadar huzur içinde olacaktım oysa ki . Rüyalardan güzeldi , öyle kalacaktı hayatım . İnanmıştım iki insanın " bir " olabileceğine , paylaşmanın , anlamanın sınırsız olabileceğine , korkunun ve yalanın içlerine düşmeyeceğine , koca evrende bu sevginin onlara yeteceğine . Benim gerçeğim ,bizim gerçeğimiz bu işte bu demiştim .
Bir mucizeden vardık , hep böyle güvende , ellerimiz saf , gözlerimiz melek kalacaktık .
Her şey ne kolaydı hayatımızda , yoktu böylesi etrafımızda . Nasıl oluyordu da insanlar başaramıyorlardı " bütün " olabilmeyi , " bir" olabilmeyi diyordum . Yaşayamıyorlardı böyle bir güzelliği . Dünya kirliydi evet ama benim ki perilerin masalıydı . Diğerleri de yapabilirlerdi ama yapmıyorlardı . Ve biz seçilmiştik sanki , sihirli değnek bize değmişti , dünyamızın kanatlarına değmişti . Sonsuza dek öyle sürecekti ...
Peri masalımız bizim , güzelliğimiz , insanlığımız , uyanmamışlığımız .
Sonra bir gün hayat ;
" Bir " olmak yok ! dedi kulağıma . İnsan değil " bir " olabileceğin benim , sadece sen ve ben " bir" iz.
Ama ben oldum , biz olduk dedim . İki insan " bir " olduk dedim .
“ Bak sana göstereceklerime iyi bak ! ”dedi .
“ Uyan kızım , uyan da gör masallar bitmiş çoktan . ”dedi .
“ Yok öyle bir şey insanoğluna dedi . Yol nedir ? daha bilmezken bu kadar kolay mı sandınız beni ? ”
Sordu " bir " olmak bu mu ?
Şaşırmıştım hayatın bana söylediklerine ama pek inanmamıştım ona . Kendim görmeden inanmayacaktım duyduklarıma . Uyandım , kulemden aşağı indim , kapıyı açıp baktım .
“ Dışarı çık ! ”dedi
Dışarı çıktım sonra . Daha önce gördüklerinden başkasını gördü gözlerim , kulaklarım duyduklarından başkasını duydu , kalbim arkasına bakmadan gitti . Giderken , “Bir daha dönemem , hayat doğru söylüyor .” dedi .
Korku gözlerimize , yalan dilimize düşmüştü . Bir ,ayrılmış iki olmuştu . Sevgimiz , koca evrene yetmemişti .
İnanmıştım , inanmıştım demiştim defalarca ikimize inanmıştım . Nafile olmuştu , kulemiz yıkılmıştı .
Yürüyememiştim de sonrasında kollarımdan tuttu hayat .
“ Yürüyeceksin . ” dedi.
Nefessiz kalmıştım da
“ Nefes alacaksın ” dedi .
Kalbim gitti , demiştim
“ Dönmez ,bekleme . O öyledir , gerçeklerden kaçar . ” dedi .
Masalımız , bizim güzel masalımız , canım masalımız , güzelliğimiz , tek istediğimiz , insanlığımız , derin uykularımız bitmişti .
" Sen benimsin " dedi hayat .
"Zor oldu seni bulmak . Kaçmıştın , iyi saklanmıştın ama yakaladım işte seni "
Kaçmakmış hayattan , kaçmakmış gerçeklerden , kaçmakmış yolundan , varoluşundan gelirmiş insanın , herkese olurmuş, korkusundan kaçmakmış yalnızlığın , kendinden (derinlerinden , karanlığından ) kaçmakmış , en büyük yalanmış iki insanın ; “Bir olmak ” dediği ; olmazmış .
Acı ... Öyle büyük acı ki bir daha asla çekemeyeceğimi bildiğim bir acıydı çektiğim ... Anladım hayatın bana anlattıklarını . İşte o zaman ilk nefesimi aldım içime ve ilk adımımı attım bu koca evrene . Doğmaktı yaşadığım , doğmaktı geceye , doğmaktı bilinmeyene ama doğmaktı . Doğmuştum ben yine yeniden gözlerimde yaşlarla ...
Kalbim yoktu eksiktim .Kalbim neredesin ? Öyle özledim ki seni . Hiç gelmeyeceksin değil mi ?
Kalbim hiçbir zaman cevap vermedi .
Yalnız hayatla "bir" olabilirmişsin . Sen onun içinde ve o senin içinde . Nefesinin yarısını başkası için veremeyeceğin ve alamayacağın kadar gerçek . Değişmiştim , herşey değişmişti . Tek gerçek ; değişimdi .
Hayatla ben " bir " dik " bir " kalacaktık . Yalan söylemeyecektim bir daha hiç . Kaçmak istesem de kaçamayacaktım . Hayat beni bırakmayacaktı . Bir çift gözde varolamayacaktım bir daha . Gerçek bu olmasaydı dedim . Kabul edemedim . Gerçekle yalanı birbirine yumak ettim . Belki unutur aklım gerçeği dedim . Olmadı aklım gerçeği unutmadı . Gerçek kazandı ben kaybettim ,kalbim kaybetti .
Kabul ediyorum gerçeği ; yalnızca hayatın doğru söylediğini . Gerçek bu olmasa imiş desem de kabul ediyorum hepsini . Yalnız onunlayım , sadece hayatla " bir " im . İki kişi “ bir ” olmak yokmuş . Gerçek buymuş . Hayatta herşey değişirmiş , bu bir döngüymüş zaman zaman acı , zaman zaman korkuya düşermişin , gözlerin yine güzeli görürmüş , yine değişirmiş gördükleri zamanla güzelin gölgesini,çirkinliği de görürmüşsün ...
Yalnızca teslimiyet yokmuş bir noktaya , ne tam anlamıyla güzele ne tam anlamıyla acıya . Her şeyin tadı gerekmiş insana , herşeyi tatmadan olmazmış .
Sevgili Hayat ,
Gerçeği biliyorum , gene de diyorum ki ;
İki kişi " bir " olmak , ne kadar da tatlıymış .Kalbim yalanlarla gitmiş , aklım gerçekler de kalmış ...
