Yüreğim yangın yeri, orta yerinde kangren başlangıcı yine de!
Gözlerimden lapa lapa sevdam yağıverdi ansızın. Belki de istemeden! Düğün olur sevda uğurlanır da, ağlanmaz mı çisil çisil inceden sonra lapa lapa kar, uğurlanmazdan evvel de yürekte ince bir hastalık olmaz olur mu ki?
Sonradan sevdam büyük umutları olan yüreklerin küçük ellerinde havuç burunlu, zeytin gözlü kardanadamlar olur da gülerim, içim ısınıverir.
Baştan ayağa sevdam olan kardanadamların katili kötü çocuklar; hep sen! Göğü aydınlatıp insanları ısıtan, kardanadamları eriten güneş de hep sen...
Baharı getirirsin de yine de gözümdeki yaşı silmezsin: şimdi sevdam çisil çisil inceden yağmur.
Huylu huyundan vazgeçer mi ki?...
