Islak Karmaşa
/düşümde gördüm seni
alnından vurulmuş hayallerimin
kanını içiyordun/
ruhum ütopik karanlığın med-cezirlerinde
yüzümde ironik gülüşler
ki… ömrümün ırzına geçildi
tanrıya açtığım ellerim
peygamber sabrı sevdasında
dilim ise gizin sihirine bulandı
sessizlik kusuyor
oysa uzanmıştım
nefesinin buğusuna
damarlarımdaki ince sızıya
aldırmadan
sen
bekaretimde poyrazı estiren adam
düşman postallarıyla çiğnediğin tenimde
şimdi
günah çiçekleri açıyor
gecenin pusu ise
kirpiklerime gölge
lekeli urbamı sıyırırken bedenimden
arşa çarptı çığlığım
gök kubbe düştü üzerime
silsilemin ar ına yapışarak
yumdum gözlerimi
tükürdüm siluetine
acının en yalın hali
asıldı meme uçlarımdan
yürüdüm
kuytuların labirentlerinde
adımlarım esrik
ve piç bir aldatılmışlık duygusuna
kelepçeledim ömrümü
güldüm
delicesine
Yeşim Deren
