Hep beklemişim.
Hayat bir bekleme salonuymuş.
Farketmemişim.
Bekleyişin pezevengi, bekleme salonları
Anne karnında bebeğe doğumu ,
geceye sabahı ,
sevene sevilmeyi,
bir durakta kaçırılmış, kimbilir kaçıncı otobüsü ?
Eski puslu bir istasyonda hiç gelmeyecek bir treni,
dönmeyeceğini bile bile o saatin altında seni peşkeş çekmiş.
Hayat bir bekleme salonuymuş.
Beklemişim.
Bekleme salonlarına en ağır bedelleri ödemişim.
En güzel yaşlarımı bekleme salonlarında yirtirmişim.
Zamandan prangalar vurulmuş ayaklarıma,
geçmek bilmez saatlerden kelepçeler kollarımda,
ateş almış kanım, önce damarlarım kavrulmuş sonra içinde kanım.
Yanmışım yine de beklemişim..
Kuş uçmaz kervan geçmez olmuş düşlerimden.
Düşlerimi üç otuza, 40 haramilere satmışım.
Hayal gemilerimle ben,
mehtaba karşı demir atacakken,
tam kız kulesinin önünde batmışım..
Bir balık yemiş gözlerimi.
Midyeden tokalar takıp başıma bir deniz atına binmişim.
Elimde bir kılıç balığı, sekiz kollu ahtopotlarla savaşmışım.
Terkesine atmak isterken seni atımın,
beklediğimi beklediğimi hatırlamışım.
Boğulmuş en derinlerde, karanlıklarda yakamoz prensi olmuşum.
Hep beklemişim.
Gün olmuş,
kızmış kafam.
Ölüm gelmiş.
Bekleyişin pezevengi, bekleme salonlarına inat,
ölüp gitmişim.
