Sevgilerin ölümsüzlüğüne inandır beni.Gerçi bilirim ben, insanın kendisi inanmıyorsa başkasına inandırması zordur. Sen yine de dene.Sen de inan gerekirse.Ama ne yap et, beni inandır.Yoksa beni aç kurtlar gibi kapacak korkularım.Yoksa beni alıp götürecek…Hem de senin yanından.Senin ellerini tutarken götürecekler hem de…Ve ben belki de giderim onlarla…İşte diyorum ya bunları…Anla, o kadar derin korkularım.
Anla ne olur…Öyle susma!Zamanla geçer deme.Bak kaç zaman geçti ben hala aynı yerde değil miyim?Korkularımla gelmiyor muyum karşına?Cümlelerimin hep bir ama’ları yok mu?Anla işte!
Ben kaç zamandır cephedeyim…Savaşıyorum…Yoruluyorum…Belki yara da alıyorum…Kim bilir?Belki sonraları , çok sonraları kendini belli edecek bu yaralar…Sen de yorulmadan, inandır beni…
Sen inandır!
] ]
