]
Güven ne kadar önemlidir hayatımızda? Dört yaşında başlarsın güvenle büyütülmeye. İlkokulda öğretmenine güvenmeyi, ortaokulda arkadaşlarına güvenmeyi ve büyüdüğünde kimseye güvenmemen gerektiğini öğrenirsin.
Hâlbuki ne çok isterdin hayatının sonuna kadar güvenle yaşamayı öyle değil mi? İlk önce sütten kesilir dudakların, sarsılırsın. Öğretmenin “beni hayal kırıklığına uğrattın’’ dediği an, karşındaki kişinin aslında onun olmadığını anlarsın! Sıranı, sırlarını paylaştığın arkadaşların büyüdükçe inceden incitmeye başlarlar seni, sırtındaki bıçak izlerinin darbeleri en çokta bu yüzdendir ama anlayamazsın…
Çünkü küçükken öğretildi insanlara güvenmen gerektiği. Güven, güven güven. Kime ve neden? Daha çok yaralar alasın diye mi güvenilir insanlara? Daha fazla canın yanasın diye mi? Yaraların kabuk bağlamadan şiddetlice kanasın diye mi? Neden?
Neden hep ummadığı biri güvenini sarsar insanın? Hâlbuki ne çok güvenmiştin onlara öyle değil mi, hâlbuki ne çok inanmıştın. Güven bu kadar basit miydi? Dağ gibi sırtını yasladıkların bu kadar çabuk can yakar mıydı? Yakıyormuş. Meğer sen bilmeden, sırtındaki bıçak izlerine yenileri ekleniyormuş. Ve yaraların hep derinleşiyormuş. Ama kan dışarıya akıtılamıyormuş. “Hayatta en çok güvendikleri yakar insanın canını” derlerdi doğruymuş. Şimdi büyüdüm, yaşım yirmiyi aşalı çok oldu. Ve inandıklarımın kahpeliğini sırtımda rahatça taşıyabiliyorum. Ve ben artık eskisi gibi olamıyorum…
YZ
