Bir elimde güne bakan,
öteki boş.
Yürürken ,bu sılada
bir tahterevalli,
iki salıncak,
üç dönme dolap,
Dört kaydırak.
Derken,
Saya ,saya
ve kıra, kıra
gündöndülerin kabuklarını,
doldurdum öteki boş elime.
Vururken; kıçım kuma,
fark ettim.
Düşmüşüm işte!
ona en yakın,
bu çocuk parkına.
Gündöndü
Can Yücel'e adanmış bir şiirim.