Ya sen yoktun, ben seni hep var saydım
Ya da sen bir düştün ben seni gerçek sandım
.......
Yüreğimdeydi yüzün
Çerçeveletip kenara koyacağım bir resmin olmadı
Ellerimde kaybolmadı hiç saçların
Deymedi tenim tenine
Sıcaklığını tatmadı dudaklarım dudaklarının
Ve özledim bir zamanlar duyduğum sesini...
Her defter dalına yazdım ismini
Oysa sen o defter dalından önce yüreğime yazılıydın
Ve adına şiirler döküldü mısra mısra
Ne okudun ne okuttum başkalarına
Kimseler bilmedi hiç
Kimseler bilmediği gibi sende bilemedin
Sana karşı duyduğum bu gizli sevdayı
Bilmedin çünkü görmedin yanan kor ateşleri
Üzerinde yürürken
Karşımda olmayan sana karşı
Yalnızlığıma karşı isyan edişimi ...
............
ya sen yoktun, ben seni hep var saydım
ya da sen bir düştün, ben seni gerçek sandım.
.......
düş’tün ,
düştüm yere bu gerçeği her anladığımda
mideme bıçaklar saplanırcasına ağrılar giriyordu
düş’tün ,
uyanmak istemiyordum bu rüyadan
ben uyandıkça sanki ölüyordum
düğümleniyordu kelimeler boğazımda
ağlamak istesem de ağlayamıyordum
...........
sen yoktun belki de
yoktun çünkü elimi her uzatışımda sana ,boş kalıyordu
sen yoktun
seslendiğimde ses vermiyordu dilin
sen yoktun ama
öyle vardın ki içimde, senden başkasını sevemedi yüreğim...
selin erol temmuz 2005 yılı
