Yok aslında bu yazı. Yok bu cümleler. Yok bu yalnızlık. Ya bu çirkin hayat. O var eminim. Hele bazıları için, bazen ve hep aynı yerde.
Yok aslında bu yazıyı yazılan gibi okuyan. Yok yani yaşayan, yazılan gibi yaşayan. Olmamalı zaten. Sayıkla sayıkla sayıkla.
'Yaşamı biz bu hale getiridik, aslında dünya iyi' mi demeliyim? Öyle mi peki...
'Yok aslında sakat doğumlar, sırasız ölümler, savaşlar, salgınlar' mı demeliyim?
Nedir ki sonu ve başı bunun...
Varsan yoksun, yoksan varsın...
Boş-ver gitsin... Ya-şa iş-te...
