Bu sabah güneşten evvel açıldı gözlerim
müezzinler salladı bedenimi davudi sesleri ile
namaz uykudan hayırlıdır derken dudaklar
gözlerimde nazlanıyordu körolası çapaklar
balkona çıkıp seyretmeye başladım sokağı
bir ben esniyordum sabahın mahmurluğunda
bir de yorgun sokak lambaları
bir ağaca doluşan kuşlar cıvıldaşıyordu ahenkli
belli ki onlar da duymuştu müezzinin sesini
uzattım seccademi Rahmanın huzurunda
el bağladım,iki büklüm kıvrılan bedenimle
kimsenin önünde eğilmeyen başım
eğilmek için ağırlaşıyordu boynumda
başım seccadeyi,seccade başımı kucaklarken
nedendir bilmem annem geldi aklıma
çocukken ilk o öperdi alnımdan
seccadem tanırdı annemin kokusunu
ben mi ağlardım,o mu ağlardı hatırlayamam.
Ayrılırken yaratanın birebir huzurundan
bir ayeti hatırlayıp kapandım tekrar seccadeye
''Duanızda olmazsa siz neye yararsınız ''diyordu Rahman
duamız vardı mutlaka,isteyeceklerimiz de;
lâkin yüzümüz yoktu ,utanıyordum şahsımca.
Koptu ruhum bedenimden uçtum bir yere
ağlamaklı gözlerimde bir mana alemi
gizlenmiş duruyordu damlaların arasına
küçücük çocuklar gördüm elleri açılmış semaya
her birinin dilinde aynı yalvarışlar,ayrı dilekler
''Rabbimiz!annemizi babamızı bize bağışla diyenler gibi
bisiklet,uçurtma isteyenler de vardı dualarında
bir avuç güvercin bedenli tertemiz yürek
Yusuf yüzlü, tatlı; öksüz çocuklar.
benim içinde dua eder misiniz diye sorunca
annen var mı diye sordu en küçükleri
evet deyince bir ah çekip oturdu yaşlı gözlerle
desene abi benden erken uyanmışsın sen
bugün de gelmeyecek annem deyip gidiyordu ki
sebebini sordum gözyaşlarını silerken
-'Her gün birinin annesi gelirmiş' diye söyleyince
içimi bir tuhaflık kapladı,çocuk masumiyetini görünce
alnımı bir sıcaklık kapladı,irkildim aniden
annem öpmüştü alnımdan o sıcacık busesiyle
seccade de uyuyup kalmışım meğer dua ederken.
Gülümsememi fark etti annem,sebebini sordu
her gün bir öksüzün annesi gelirmiş duasına, doğru mu ?dedim.
'Bu sabah dua eden sen değil miydin'? deyip kayboldu gözlerimden.
01.eylül 2003 İstanbul
