Her güzel günün sonunda
karanlığın ağırlığı çökünce aydınlığa
içimi hafif bir ürperti sarar
ince bir esinti yalar geçer kulaklarımı
saçlarımı bir bilinmez el okşar
ve alemi seyre dalarım şehrin bir tepesinden.
Gökyüzüne dağıtılmış yıldızlar sarı
yeryüzüne dağıtılan buğday başakları gibi
her buğdayı bir yağmur damlası yıkar
ve her damlayı bir beyaz bulut
kiri havada kalır, beyaz kararır
mavi matemini tutar, solar grice
ve unutulur herşey unutulanlar gibi
asılı Ay'a bakarak
rüzgar, başak başak sarı saçlarını tarar
yıldızlar isimsiz iner denize
balıklar yakamoz diye seslenir inenlere
ve sen gönlümün ışığı,
heceleyerek ismini
özenerek resmini çizerim yıldızlara
bunun içindir gökyüzünde gezinmelerim
bunun içindir gülen yüzüne dağılan
bulutları paramparça etmek isteğişim;
her güzel anın sonunda
ağırlığı olmasın beklentilerin
ufukta kızıllığı kalsın sevdamızın
sımsıcak güne gözgöze uyanmak için.
