ıslah ettiğim mutluluğum,
muhtaç bir sessizlikle bakıyor bana.
ağzımdan çıkan cümlelerin sesli harfleri intihar ediyor,
sessiz harfler kalıyor bana.
böylece yetim büyüyor düşlerim.
anlamlı tüm nesneler ,
bir delinin gülüşüyle ittifak kuruyor.
saf dışı bırakılıyorum.
bir ben kalıyorum bana.
kimliğini serpiştirmekten yoksun bir yeni yetme oluyorum.
şaşırtıyorum içimi.
şekilsiz bir tablo çiziyorum olmayan ellerimle.
kullanılmış bütün renkleri kirletiyorum.
ihtilale kalkıyor tablodaki bulutlar,
yıldırımlar sızıyor içime,
yağmur damlalarına tutunup,
tırmanıyorum gökyüzüne.
görünmeyen yıldızlar kalıyor bana.
savaş meydanına bırakıyorum nefretimi.
kurşun artığı,
barut kokan cesetler bırakıyorum ortaya.
kızıl sular doluyor cehennem kuyularıma,
korkular kalıyor bana.
nereye giderse karanlıkta çaresizlik,
oraya sığınıyorum işte,
bilinmeyene.
bir ben kalıyorum bana.
