Yolunun düşmediği bir çıkmaz sokakta yüreğimden yüreğine bir sevda uğurlamışken yalnız ve bilinmedik ölümümdü beni gözyaşımda boğan. Yaşamımda olduğu gibi ölümümde de sen yok, seninle birlikte herşey!
Bugün rüzgara salıcak saçlarım yok, bir çocuk yüreğini avuçlayamadım, gözlerini göremediğimden de ta içine kadar gülümseyemedim... Bu yokluk ve hasretle ölüyorum her gün yeniden v hep aynı sancı, ağlıyorum; kanlı, soğuk, sitemli ve sadece ben var sen yok yine!..
Kapıyorum gözlerimi;
Ve gökyüzü senin renginde; alaca-bulaca, insanlar sana benziyor; hepsi bencil. Islanmıyor...
Yağmur yağıyor, ağlıyorum-ıslanıyorum, ölemiyorum..
