Nasıl kıydın onun içindeki çocuğa?
İçinde ki sesi nasılda susturdun?
Yorgun bir kalp bıraktın arkanda
Seni gördüğünde umut doluydu oysa,
Hayaller kurmaya başlamıştı,
Gülmeyi öğrenmişti
Tıpkı yeni yürümeye başlayan
Bir yavrunun heyecanı vardı,
Cesareti vardı yüreğinde,
O saflık vardı yüzünde,
Tüm yaşadığı çirkinliklere
Hayata inattı gülümsemesi
Sen ise sevgili!
Farkında bile değildin nasılda acıttığının?
Senin için açık denizlerde yol alan bir denziatıydı o
Herşeye rağmen rotası sana yönelmişti
Kimbilir?
Fırtına sonrası sessizliği umuyordu sende ,
Belki de çok şey istedi,
Belki de yalnış rotaydı,
Belki de yalnış limandı seçtiği,
Şimdi ise,
Gene bir denizatı o,
Rotası şaşmış, fırtınanın geçmesini bekleyen,
Yorgun, kırgın, üzgün .....
Belki de .....
