Bu akşam için sözleştik
Oturduk masaya sessizce
Ben ve mantığım ,işte ikimizdik sadece
Bu akşam uzlaşacaktık
Sevdiğimiz içkileri de koyduk
Damak tatlarımız bile ayrıydı,
Ben O'nun sevdiğini koydum kadehime
O kim mi?Bir parçam diyebilirim sadece
Neyse...
"Hadi başla" dedi sertçe, kızgındı besbelli
Çarçabuk resimleri döktüm masaya
Bak işte biz varız dedim, o ve ben işte
Beraberiz , bak ikimizde gülüyoruz
Mutluyuz işte, inanmıyorsan bak gözlerimize
Bakmadı bile resmimize,"geçmişte kaldı "dedi
Gözlerim donuklaştı
Gerçeği gör der gibi yaşları akıttı yüreğime
Sonra...
Hatıralarımızı başladım anlatmaya
Yaşadıkya o kadar dedim, sende bizimleydin.
Dinlemedi bile.
Anımsamayı reddetti
Seni özler diye belki,
Kimbilir ,belki yoksun diye artık
Şimdi olmadığın gerçeğiyle yüzleştirdi beni
"Yalnızsın işte şimdi" dedi "masada sen ve ben varız sadece"
"Gerçeğin bu işte" diye haykırdı
Tebessüm dondu yüzümde
Rüyalarımı anlatttım ona bir çırpıda
"Bilinçaltınla yaşıyorsun onu,uyandığında tek değilmisin "dedi
Anlamıyor işte bir parçam olduğunu....
Seni özlediğimi....
Unutmanın kolay olmadığını....
Anlatamıyorum bir türlü....
O da haklı, yoksun ki artık!
Senin yokluğunda akan gözyaşlarımı
Silen o oldu hep
Yoruldu zair her defasında aynı şeyleri söylemekten
Başka ne yapabilirdim ki onu inandıracak
Gerçeğin yalnızlığın dedi her tutunduğum dal için.
Doğruydu aslında...
Geçmişti artık yaşanmışlığımız.
Kalkalım dedim usulca , mağlubiyetimi kabullenip
Benim başım eğik, o ise mağrur
Bizden kalan geriye ,dağılmış resimler , iki kadeh ve yaşanmışlığımız
O kadar işte.....
