Yorgun bedenler ve evler...
Ne ışıktan ne aşıktan var haber.
Koca bir gece zulmeti
Sarıp sarmalamış tüm alem-i beşeri.
Canlı sanılan ruhlar bile
Prova yapıyor sanki final sahnesine.
Ve işte oldu, işte...
Ruhların şifası, evlerin felahı,
Ulu mabedin burcundan
Öyle bir nida ki bu...
Gönülleri, kulakları ve dünyayı yıkayan
Açın hadi pencerelerinizi,
Evler ve mesken-i ervah...
Uçun hadi ötelere, öte köylere.
Kim var burda seni tutan sanki?...
Aldanma seni çekene, dert yüküne...
Koş hadi durma, daha bekleme...
Bilmez misin ki bu nida
Senin ve gecenin selahı...
Ne var kısık gözlerle hala düşünecek?
Bilmez misin ki
Gittiğin yolun en son kavşağında
Seni tek o, tek o bekleyecek...
