Sen gittiğinde neden anlamadım, anlayamadım gittiğini? Oysa mutlaka hissetmeliydim.Baştan karışıktı duygularım ya sonradan çok sevdim seni.Hiç konduramadım ayrılığı, kimselerle paylaşamadım duygularımı, yokluğunla açtığın yaralarımı gösteremedim en yakınım olana bile.
Ama hiç pişman olmadım senden dolayı.Çok kısa da olsa beraber geçirdiğimiz süre, varlığın beni mutlu etmeye yetti. Şimdi çok özlüyorum seni, hem de çoook.Seninle tekrar ısınmıştı yüreğim, hayata yeniden ve daha güçlü sarılmaya karar vermiştim.Her güçlüğe karşı koyabilirim, her yel değirmeniyle savaşabilirim sanmıştım.
Artık olmadığını öğrendiğimde ise küçüldüm, küçüldüm, küçüldüm,Yel değirmenleri büyüdüler , büyüdüler. Elim kolum kalkmadı, içimden canım çekildi sanki. Yokluğunla hayat ırmağımın akışı değişti.Senli hayaller kurmuştum günlerce ben. Seni nerelerde gezdireceğim,
sana hangi kitapları okuyacağımı bile düşünmüştüm.Senin için şiirler yazdım, şarkılar söyledim.
Neden gittin bebeğim?Neden beni böyle çaresiz bıraktın?Ayrılığı kabullendim ama tekrar bir araya geleceğiz bir gün biliyorum.Sen o büyük günde beni yalnız bırakmayacaksın.Orda bir yerde beni bekleyeceksin biliyorum, buna inanıyorum, bu hayatta olmasa da…
Seni çok sevdim, bebeğim. Seni çok özlüyorum…Annen… 22.04.2007
