Hayata bir kenarından tutunma çabası…
Mutsuz olduğumu söylemiş miydim, diyor dostum.
Elimdeki gazeteyi masaya bırakıp, son beş dakika içinde hayır, diyorum.
Son zamanlarda yaşadığımız ruhsal krizlerin etkisiyle daha sessiz daha sakin ve daha mutsuzuz; biliyorum.
Peki ben aşkı özlediğimi söylemiş miydim, diyorum
Son bir yıldır hayır, diyor gülümseyerek.
O kadar olmuş mu, diye düşünüyorum içimden. Biriktirdiğim hiçbir anı yok sanki! Özlerken vazgeçmişim...
Aşkı özlemek?
Bir cümleyi bölüşebilmek, bir bakışla erimek…
İlle de ‘aşk’ diye diye yalnız öleceğiz galiba, diyorum yüzümde ciddi bir ifadeyle
Korkutma beni zaten mutsuzum, diyor aynı ciddiyetle
Hala 'ille de aşk' diyorsun değil mi? diye soruyorum
Evet ama sen niyeti bozmuş gibisin noluyor sana! Hatırlasana geçen kış omzumdaki şalı ‘üşüdüm’ diye benden isteyen sevgili adayını! Karşımda benim şalıma sarınmış bir adam! Ben öyle bir adama nasıl aşık olayım söyler misin, derken gülmeye başlıyor.
Olmazsın bilirim; kaldı ki o gecenin sonunda başlamadan bitmişti hikayeniz. Bu arada ona ‘hayır’ demenin gerçek nedenini hiç bilemeyecek değil mi?
Bilecek, diyor çünkü sen bu sohbeti tirada çevirip yazacaksın.
Yazmayı hiç düşünmezken aklıma eve dönünce yazma fikri oturuveriyor o an.
Evet, yazacağım ama o bilsin diye değil bu sohbetimiz de ölümsüz olsun diye, diyorum.
Bence de yazmalısın. Bir kadının yüreğini henüz ısıtmadan üşüten erkekler anlasın ne demek istediğimi, diyor yine gülerek.Çünkü o an yüreğim üşüyüvermişti ve son kez şaşkınlıkla bakmıştım onun şala uzanan ellerine! İlk ve son kez…
Aşkı özlemek, diyorum.Sahi nasıl bir duyguydu aşk?
Unuttum, diyor gözleri dolu dolu UNUTTUM VE MUTSUZUM!
