ne zaman gelse aklıma dolar gözlerim
yüreğim kanlı çığlıklarını savurur
annem gelir aklıma akarken yanağıma yağmur damlalarım
sahi anne neden doğurdun sanki sen beni
zamandı aslında yaralarımı kanatan
oysa ilaçtı değilmi anne o kör zaman
kiminin kolunda kiminin duvarında asılı olan akrep ve yelkovan
koşuyorlar birbirlerinin ardından sonra dayanamayop sarılıyorlar
sahi anne ne zaman sarıldık senle yaprakla dal arıyla bal gibi
bak yine kanıyorum anne
sanmaki kanayan dizlerim yüreğim kanıyor anne yüreğim
şeker için ağlamıyorum artık gidenlerin ardından o çok değerli yaşlarım
sahi anne ağlasam gelirmisin sende
ben yalnızım anne milyonlarca insan içinde
yüzüme bakıpta görmezler senin gibi işte
sahi anne kaç koca sene geçti sen yüzüme bakmayalı
anne anne anne diye ben uykumda seni sayıklayıp
boş bir odada uyanırken...
