Her yerde kimsesiz ayak izleri ve dertsiz ve yarınsız ve bengisel.
Oturduğun zaman diliminde kendi popo izlerin.
En’lerle dolu egon.
Bas üstüne insanların. Yoksa yok olursun. Homo humuni lupus-insan insanın kurdudur-
‘Yok olmayı istemeli insan’ denmiş. Ama var mı o kadar korkağımız ya da cesurumuz?
Oysa; insan evrenin merkezinde değil miydi?
Her hücremizle bağlı değil miydik bu evrene ya da bir sonraki evrene.
Eve git. Annenin karnına. Unutma; Tanrı kovdu oradan seni.
İnadına boş ver. İnadına kapan geleceğine, yaslan kendine.
Saçma rastlantılar, rastlantılar zaten saçma, saçmalama. O hak Tanrı’nın.
Niye uğraşıyorsan Tanrı’yla veya niye ayırıyorsan apostrofla.
İnsan ol önce sonra yok olursun zaten. İnsan olmadan ölünmez ki.
İnsan olmadan hiçbir şey olunmaz ki.
İnsanmış her şeyin ölçüsü. Zavallı insanlar. Tartı misali.
En iyisi hiç doğma. Dön Tanrı’nın yanına, ama kira peşin.
Boş ver, yaşamaya bak veya ölmeye.
Git seviş.
Git yemek ye, işe.
Git iç, ne istersen.
Git yaşa ya da öl.
Git, yaşamaya bak.
Dur veya.
