İman eden bir insanın günlük yaşamında Allahı zikretmek, onun hayatının en temel ve en sürekli parçasıdır. Allah ile olan manevi bağlantıyı hiçbir zaman koparmamak, her anında Onu anmak, imanlı bir insanın özüdür. Allaha olan sevgi ve bağlılık, kişinin vicdanında bir yer edinir ve bu sevgiyi en yüksek şekilde yaşamak, bir Müslümanın hayatında öncelikli bir değer olmalıdır. Kuranda bu konuyla ilgili birçok ayet bulunmaktadır ve her biri, Allahı anmanın önemine vurgu yapar. Kuranda Allahın Nebimiz Musa ve kardeşi Haruna verdiği bir öğüt, zikretmenin önemini derinlemesine anlatmaktadır. Taha Suresi'nin 42. ayetinde, Allah, Musa ve Haruna Firavuna karşı mücadelelerinde Allahı zikretmede gevşek davranmamalarını, Onu her an hatırlamalarını emretmiştir:
Sen ve kardeşin ayetlerimle gidin ve Beni zikretmede gevşek davranmayın.
Bu öğüt, yalnızca Musa ve Haruna değil, tüm müminlere hitap eden bir mesajdır. Allah, her an Onu hatırlamanın ve zikretmenin, başarı ve zaferin anahtarı olduğunu ifade etmektedir. Çünkü insan, zorluklarla karşılaştığında Allaha sığınmalı ve her durumda Onu hatırlamalıdır. Bu, Allahın yardımını ve rahmetini çağıran bir davranış biçimidir. Kuranda münafıklardan bahsedildiğinde, onların Allahı çok az zikrettikleri, namazlarını dahi isteksizce kıldıkları bildirilmiştir. Nisa Suresinin 142. ayetinde münafıkların, insanların gözüne girmek için ibadet ettikleri, fakat içlerinde Allahı anmanın eksik olduğu vurgulanmıştır:
Gerçek şu ki, münafıklar (sözde), Allahı aldatmaktadırlar. Oysa O, onları aldatandır. Namaza kalktıkları zaman, isteksizce kalkarlar. İnsanlara gösteriş yaparlar ve Allahı ancak çok az anarlar.
Bu ayet, Allaha inanmanın ve Onu anmanın sadece bir gösteriş olmaktan çok daha derin bir anlam taşıması gerektiğini ortaya koymaktadır. Müminlerin kalbi, sadece dışsal ibadetlerle değil, Allahı anmanın ve Ona olan sevgiyi yansıtan içsel bir huzurla şekillenir. Zikir, Allahı anmanın en temel ibadetlerden biri olduğu Kuranda birçok kez ifade edilmiştir. Ankebut Suresi'nin 45. ayetinde, Allahı zikretmenin, tüm ibadetlerden en büyük ibadet olduğu belirtilmektedir:
Allahı zikretmek ise muhakkak en büyük(ibadet)tür. Allah, yaptıklarınızı bilir.
Buradaki en büyük ibadet ifadesi, zikrin sadece bir ritüel değil, ruhsal bir derinlik ve sürekli bir bağlılık anlamına geldiğini gösterir. Bir insan Allahı zikrettiğinde, sadece dilinden çıkan sözlerle değil, aynı zamanda kalbiyle, düşünceleriyle ve davranışlarıyla Onu hatırlamış olur. Bir diğer önemli ayet ise Bakara Suresinin 152. ayetidir:
Öyleyse (yalnızca) Beni anın, Ben de sizi anayım; ve (yalnızca) Bana şükredin ve (sakın) nankörlük etmeyin.
Bu ayet, Allahın zikrinin karşılığında, Allahın da insanları anacağı ve onlara nimetler vereceği müjdesini içerir. Burada önemli olan, zikrin karşılıklı bir ilişki olduğunu anlamaktır. İnsan, Allahı anarak Ona şükreder ve karşılığında Allah da onu hatırlayarak ona rahmetini ve lütfunu sunar. İmanlı bir yaşamın en temel unsurlarından biri, Allahı sürekli anmaktır. Zikir, sadece dilin bir söylemi değil, kalbin derinliklerinde hissedilen bir bağlılık ve sevgi durumudur. Allah, zikirle insanın kalbini arındırır, onu sıkıntılardan korur ve Onun rızasına uygun bir yaşam sürmesine yardımcı olur. Müslümanlar, her an Allahı hatırlayarak, zikirle iç huzuru bulur ve Allaha olan bağlılıklarını en güzel şekilde gösterirler. Bu, hem bireysel hem de toplumsal olarak Allaha yakın olmanın en etkili yoludur.
YZ
