Acımasız Zaman
Ayaklarım artık taşıyamıyor bedenimi
Bir köşeye çekilip kalamam ben
Yaşanacak güzelliklere kayıtsız kalamam
Bak ne diyor torunum afacan can
Saçlarımı boyayıp dedem gibi olacam
Heveslenme be çocuk yaşlılık hoş değil
Önünde uzun yıllar var
Bak dolu dolu yaşamaya
Daha yaşın ne ki senin
Dördünü yeni bitirdin
Tutturmuşsun ne zaman evleneceğim diye
Sabırsızlanmana gerek yok küçüğüm
Ömür sandığın kadar uzun değil
İlkokul, lise, üniversite derken
Çocukluğun yaşanmadan biter
İş kurma, evlilik çocuk derken
Gençliğin bir kuş gibi uçar gider elinden
Çocuklarımı okutayım, evlendireyim
Bir de torun sevgisi yaşayayım derken
Orta yaşlılığın da gider elinden
Boş ver be küçüğüm büyüme özlemini
Çocukluğun tadını çıkar delicesine
Girdin mi adap, kural, geçim cenderesine
Yakınmaya başlarsın
Bu dünyaya neden geldim diye
Çocukluğunu yaşa küçüğüm
Bir daha gelmeyeceğini bilircesine
Koltukların üzerinde cambazlık yap
Dedenin bilgisayarında ne varsa boşalt
Babaannenin en değerli vazosunu kır
Sana kızıp bağıranlara aldırma
Sen çocukluğunu gönlünce yaşa
Gün olur çocukluğumu yaşayamadım diye
O güzel başını vurmayasın taşa.
Özcan Nevres
13 Ocak 2003 Pazartesi
