Yelpazenin sağında bulunanlarca sosyal medyada yer bulan ve gündem oluşturulmaya çalışılan bir konu: İdam edilen başbakan ve iki bakan...
Ebeveynlerim Demokrat Parti taraftarıydı. Babam şu anda hâlâ yelpazenin sağında yer alıyor, ama hangi partinden olduğunu artık bize söyleme gereği duymuyor ya da bizimle tartışmamak için söylemek istemiyor. Rahmetli anam Menderes'i hiç ağzından düşürmedi. Süleyman Demirel'i Menderes'in politik varisi sayarak, Adalet Partisi'nden başka partiye oy vermedi. Anamla bu konuda hiç tartışmadım, hiç görüş ve önerilerde bulunmadım. Onun tek derdi, ezandı. Menderes Arapça ezanı serbest bırakmıştı. Bu onun için yeterli bir çalışmaydı.
Ailemin politik alandaki katı tutumu ve Menderes hayranlığı benim Menderes'le ilgili araştırma yapmamı kendime karşı bir zorunluluk haline getirdi. Ben de araştırdım ve gördüm ki, rahmetli anam için yeterli olan ezanı serbest bırakma dışında bu ülkeye hizmet anlamında çok da katkı sağlamamış olan biri Menderes.
Başbakan Menderes'in hakkını yememek lazım; Türk halkını Amerika'ya bir tür peşkeş çekip, Kore'de bir sürü Türk gencinin ölümüne sebep olma katkıları da var tabii.
Kurtuluş Savaş'ı yıllarında "Amerikan Mandası" diye sayıklayan, ama Mustafa Kemal tarafından durdurulan o nesil, 1950'li yıllarda bu hayallerine başbakan Menderes'le kavuşmuş oluyorlardı.
İşte bu büyük insanın bu ülkeye diğer katkıları... Amerika'dan teknolojik ürünler alınabilmek için kapatılan fabrikalar... Kapattığı eğitim kurumları... Toprak reformlarına son verip, toprak ağalıklarına destek vermesi... Yazan çizen insanların susturulması için alınan önlemler... Türk parasının dolar karşısında değer kaybetmesi... Amerika'nın Türk gençlerine yedirip içirdiği, içinde ne olduğu bilinmeyen (sentetik bile diyemeyeceğimiz) ürünler de Sayın Menderes'in başlattığı bir kampanya...
Bütün bu olanlar Adnan Menderes ve iki arkadaşının idamı için yeterli gerekçe miydi? Bence hayır... Asan kişilerin gerekçelerine baktığımız zaman, kişisel ihtiraslar dışında bir şey göremiyoruz. 27 Mayıs darbe komitesi zaman içinde işlevini yitirip, kimin başbakan, kimin cumhurbaşkanı, kimin bakan olacağı konusunda bir yarışa giriyorlar. Doğal olarak devrik de olsa, haksız da olsa, ezanı serbest bırakmış bir halk kahramanı var. Ola ki, bu adam yine kendilerine rakip olup, işlerini bozabilirdi. Dolayısıyla onu yok etmek en doğrusu olacaktı.
Bu kin ve ihtiras dolu ekip, kendilerinden önceki ihtiras dolu ekibi ortadan kaldırmaya karar verdi ve gerçekleştirdi. İşte darbenin gerçek nedeni.
İhtiras sahibi darbecilerin yaptığı 27 Mayıs darbesi, arada kesintiler de olsa, bu ülkeyi 80 darbesine kadar istem dışı Menderes zihniyeti yönetimine devrediyordu. Bunun en önemli kanıtı da, darbeyi yapan ve onun takipçileri olan kişilerin Amerika'yı kurtarıcı olarak görüp, halka da empoze etmeye çabalamalarıydı.
27 Mayıs darbesi o gün olmasaydı ve darbeciler, masum olmasalar da, asılmayı hak da etmeyen bu insanlara haksızlık etme görüntüsünü sergilemeselerdi, belki de bugün Türkiye'nin şekli şemali çok daha farklı olacaktı.
Bu ülkenin insanı, mağdur görünen (mağdur olmasa da) kişilerin yanında yer almıştır. Hele mağdurluk kavramının içi dinle doldurulabilirse, bu kişilerle halk arasında kopmaz bir bağ oluşuyor ve bütün düşünceler kapalı gişe oynamaya başlıyor.
Allah, askeri ve sivil darbeci insanların taksiratlarını affeder mi bilemem, ama bu ülkede yapılan gerek askeri, gerek sivil darbe yapan ya da girişenlerin taksiratlarını affetmeyeceğini düşünüyorum.
Sürç-i lisan eyledikse affola
17 Eylül 20
Gölcük
