Ayşegül’ün İki Yüzü

Açıklama

“Bugün” diye mırıldandı kendi kendine.
Evlilik yıl dönümleri olduğunu anladı.
Oturduğu yerden dizlerini tutarak ayağa kalkmaya çalıştı ve doğruldu.
Saçlarını iki eliyle geriye doğru birkaç kez düzeltmeye çalıştı.
İnanır Sönmez Ergüler’in o an gözleri yaşarmıştı.
Gömleğinin kollarıyla gözyaşlarını tekrar tekrar silmeye çalışıyor ve içini çekiyordu.
Etrafına şöyle bir baktığmda yaşadığı her şey hayal gibiydi.
Ömrünü verdiği o büyük aşktan sadece geriye kalan duvarda asılı Ayşegül ile üniversite yıllarında el ele ve mutlu günlerinde çektirdikleri bir tek resimleriydi. Uzun uzun resme baktı ve düşündü neden dedi!
Ben hayatta her problemi çözdüm. Ayrıca çok ta başarılı oldum. Ama onun için her şey anlamsız, her soru cevapsızdı. Ergüler, hayatının en acı bölümünü yaşıyordu. Günler, haftalar aylar ve yıllar acı içinde yalnız başına geçiyordu. Bir gün gazetelerde bir haber çıktı.
“Yalnız yaşayan emekli bir savcı evinde asılı bulundu. Meslektaşlarıma diye başlayan bir not intiharımdan kimse sorumlu değildir.
Üzgünüm cumhuriyet savcısı İnanır Sönmez Ergüler.”