Beni sev. Beni terk et. Bana dön. Sonra git. Bana sarıl. Beni ittir. Beni öp yere tükür!

Sana ait parçalarım acıyor. Sonra iğreniyorum seni her özlediğimde dokunduğun yerlerimden. Her gidişinde daha çok hayran oluyorum sana. Adama bak be ‘gitti’ diyorum. gitti.
Susarak. En okkalı küfrü yüzümün bir köşesine asarak gitti. O küfürlerin bir... gün ellerini, dilini, bileklerini keseceğini bilerek gitti. Sonra geldi diyorum oh be. Ha ha….. ne şapşalım ya gene gidecek. Ölse kalmaz, ölse sevmez; sahi ölse ya.
O zaman daha az üzüleceğime bahse girerim. Başka adamlara taparım. Başka adamlar ölsün isterim. Ben kimi sevsem ölsün isterim.
Ama büyüdüm. Dikenli tellerden geçtim. Tenimin görmediği eziyet çekmediği meziyet kalmadı.
Ah çektim. Kelimelerden bozma şiirler diktim. Parça parça çalındı. Olsun dedim. Varmış ben gibi kadınlar. Ben olmuşlar. Benim acımı sahiplenmişler dedim. Elbisemi sökmüşler kendilerine yamamışlar. Bunu kader sanmışlar. Çok hissetmek iyi değil. Sevdim onları, çoğaldım. Kafamdaki sesler benim değil. Hep başkalarından kalma acılar savurduğum.
Ölürsem bu kendimden uzakta olmalı. Ve bilmeni isterim ki ben – senin hayatındaki hiçbir kadını ciddiye almıyorum.
Herkese seni anlatıyorum. Bundan öyle zevk alıyorum ki. Varmışsın gibi oluyor. Seni herkes tanıyor. Benim tanımadığım herkes bile. Diyorum ya ben herkese seni anlatıyorum.
Böyle sevilmek herkese nasip olmaz. Ama sen bu kadarını tahmin etmiyorsun.S.kinde bile değilim. Ben ölene kadar da beni anlamayacaksın. Bu yüzden ölmeyi sabırla bekliyorum. O gün geleceksin. Ve ben yüzünü öpeceğim.

İçimi kararttım.
Ezbere bildiğim elveda cümlelerine aç yüreğim. Hala doymadım hala doymadım.

24.02.2011
Çiğdem Taş