Beni Affet Çocuk...

*************edebimizi vurdu(lar) zalim bakışlı arzular





Gölge mi düştü dalına gülün mü soldu bu genç yaşta
Bilirim hasretlik zehir zıkkım olur her aşta
Sarı kurdele hiç de güzel durmaz ki kara kaşta




Bir çekirdek…

Ve bir meyve büyümeliydi tebessüme vurgun bestelerde
Notaların orta direği çökmemeliydi umudun beşiğinde
Aşk bizi de katmalıydı harf olarak alfabesine


Mevsimler bahar aşılamalıydı satırlara sığmayan yıldızlara
Yirmi dört ayar bir medeniyet devam etmeliydi hükümranlığına



Cimri davrandı dedelerin memleketlerine
Ellerindekileri ya har vurup harman savurdular
Ya da yaptılar yatırımları başka yerlere
Sen de ister istemez düştün gurbet ellere
Çıkınında hep hüzün vardı
Islaklık hissedilirdi gözlerinde



Gel de yaşa şimdi
Son el sallayışın yaktığı yürekle…

Affet beni çocuk “dur! ” diyemedim dedene…



(Atakum-Eylül/2010)

Dursun Tiftik