Yazmak nedir ve niçin yazmak ister bir insan? Bu soruya verdiğim yanıt şöyle olmuştu: “Yazmak , bir insanın kendi iç alemindeki inişleri çıkışları , hayattan topladığı artıları ve eksileri kendi alfabesiyle dışa açmasıdır, açmak istemesidir.” Ünlü Fransız yazar Marguerite Duras yazmayı şöyle tarif ediyordu: “Yazmak aynı zamanda susmak,söylememek,sesini kesmek demektir ve gürültüsüz haykırmaktır.” Yazma eylemi konusunda niçin hevesli ve hırslı olduğumu şimdi daha iyi anlıyordum...
İnsanın içinde bir tutku halinde kabarıp taşan yazma ediminin , aynı zamanda insanın temel gerçekliklerinden biri olan yalnızlıktan kurtulmanın da en iyi yollarından biri olduğunu anlamış bulunuyorum.
Anlatılanı anlamak, anladığını bir başkasına anlatmak her insanda zaruri bir ihtiyaçtır aslında.Bu zaruri ihtiyacı şimdiye dek karşılayamamış olmakla, ruhumdaki açlığı hissetmeye başladığım bir zamanda , İz Edebiyatı buldum.Ve bu ilk yazım…
     Yazı yazmak kutlu bir iştir.Bugüne seslenebilmek , yarınlarda kalabilmek gibi bir endişe taşımam gerekliydi yazarken.Sırf yazmış olmak için yazmamalıydım.Herkesin kullandığı kelimelerle , ancak herkesten farklı yazabilmeliydim ki yazdıklarımın bir anlamı olsun.

Ne kadar söz varsa düne ait , şimdi yeni şeyler söylemek lazımdı. Evet şimdi yeni şeyler söylemek lazım.
     
Düşüncelerimizi paylaşmak demek , “anlam”ı aramızda yaymaya çabalamak demek aynı zamanda.Tabii bunun için önce düşünmek gerek.Bir şeyi yazmadan önce ,ne yazacağını,ne yazmak istediğini,kime yazacağını ve neden yazacağını inceden inceye düşünmek…

Yazı yazmak kutlu bir iştir.Bugüne seslenebilmek , yarınlarda kalabilmek gibi bir endişe taşımam gerekliydi yazarken.Sırf yazmış olmak için yazmamalıydım.Herkesin kullandığı kelimelerle , ancak herkesten farklı yazabilmeliydim ki yazdıklarımın bir anlamı olsun.
     İçinde bulunduğumuz şu lahuti zamanların cosku ve heyecanıyla muhabbette buluşsun düşüncelerimiz fikirlerimiz.Bıktık,usandık artık şucu-bucu gibi sonunda –cı,cu eki bulunan nahoş sıfatlara muhatap olmaktan,olunmaktan…Biz kardeşiz ,biz Adem’in çocuklarıyız.
     
Bizim bir selamımız var ; birbirimize her rastladığımızda selamette kalmamız için temenni de bulunduğumuz…

Bizim bir bayrağımız var ; rengini aziz şehitlerimizin kanından almış ,ay ve yıldızın muhteşem uyumuyla semaları kıskandıran…

Bizim bir vatanımız var ; her karış toprağı bedel üstüne bedel ödenerek kazanılmış kutsal , her bir köşesi cennetten bir bahçe olan…

Bizim ortak soframızın kurulduğu evlerimiz var tüm pencereleri sevgi bahçesine açılan…
Şimdilerde sofralarımız daha bir anlamlı , daha bir coşkulu, daha bir kalabalık ve neş’eli…
Sevgiyi ,muhabbeti ,ekmeği paylaşma ayları olan üç ayların içindeyiz.
Paylaştıkça çoğalan , kıymetlenen , sakındıkça değersizleşen dünya nimetlerinin , sahip olandan yoksun olana , severek isteyerek verildiği aylardayız…
Bu zamanları iyi değerlendirenlerden olmamız duasıyla...
     
Hayırla Huzurla,Hoşça ve Dostça Bakın Zatınıza…

‘Ne dünyadan safa bulduk , ehlinden ricamız var,      Ne dergah-ı ilahiden başka ilticamız var’