Zaman.
Avuçlarımızdan düşen damlalar gibi.
Bitişlerin noktasında,
Başlangıçların çevrimindeyim.
Bütün çıkarsamalarım yansız, yersiz.
Umut ülkemin sürgün başkenti.
Söz verilmiş
Sözcüklerinden arınan bir bahar yaklaşıyor
Ağulardan süzülen.
Yansıyan topraktan
Mor renginde dağlar.
Balık denizin gölgesinde ıslak
Hüzün ağrısız, dağınık.
Aslına dönen dünya
Habersiz mağdur.
Umut yıkılmış ülkemin sohbaharı.
Telefon direkleri,
Yakılmış asfaltlar.
Şarkılar acımsı, suskun.
Şiir yanmış, su/suz.


Hangi dağ betimine sakladım seni bilmiyorum.
Kelimelerin yoksulluğundan kifayetsiz tümceler doğuruyorum.
Yoruluyorum.
Yorumluyorum.
Yoruyorum harfleri dilimin kemiksizliğinde.
Kan gölü bütün denizlerim.
Dehlizlerimde sakladığım seni bulamıyorum.

Bir şiire saklanıyorum.
Tanıyor musun beni ?


"Gel beni yaşadığıma inandır,
Ayrılmak ayırmadı bizi
Beni her gören sen sanır"*


*Murathan Mungan.


Mehmed asım.