Çarşıdan eve ulaşıncaya kadar geçen zamanda kafasında olgunlaştırarak uygulama aşamasına getirdiği proje ile ilgili konuşmayı şöyle bağladı: “ Altını bi defa daha çiziyem; Abdülrezzak holdingin temeli bu ağşam atıldı; bu temelin hayırlara vesile olmasıyçün duva edin, o kader!...”
Abdül Rezzak’ ın konuşmasının ardından sessizlik oldu, bir süre… Sessizliği Abdülrezzak bozdu gene: “ böğün ne gazandığız getirin bakeyim.” diye sordu. Güldane, koynundan içinde para olan zarfı çıkarıp uzatırken, Hatçe ile İrem’ e seslenerek sofranın hazırlanmasını söyledi. Ümmühan’ ın getirdiklerinden alelacele hazırlanan sucuklu yumurta, yoğurt, hazır çorba, domates salatalık ve bolca ekmeğin bulunduğu yer sofrasının başına dizilerek bir halka oluşturdular!... Bu aile bireylerinin pek alışık olmadığı bir durumdu… Bundan herkes hoşnut oldu. Abdülrezzak, gün içinde yaşadığı gerilimli saatlerin etkisini üstünden attı.
Güldane, konuşmak için ortamın uygun olup olmadığını kontrol etmek için, laf olsun diye, “ Haçca!... İrem!... Hadiyin gızlar, babağıza okkalı bir de çay demleyin bakeyim. ” dedi. Abdülrezzak, “ He vallah!... Çok eyi olur!...” diye destekledi. Güldane, ortaya sofra serildiği için somyanın kenarına sıkıştırılmış yıpranmış sehpayı Abdülrezzak’ ın önüne koyarken, “ Böğün haber salmışlar, gel hafta esastan geleceklermiş Haçca’ ya. Sağa telifon etmeyçün aradım ikidir, açmadın telifonu!.. ” dedi. Buymuş!... Abdülrezzak, ayağa kalktı hışımla!... “ Ülen ben size ne deyim, siz ne ediysiğiz!...” diye bağırarak önüne yanaştırılan sehpayı kaptığı gibi, Güldane’ nin ensesine indirmek için havaya kaldırmıştı ki, sehpa tavandan sarkan ampule çarptı!.. Ortalığı koyu bir karanlık kapladı!
Bu koyu karanlıkta sehpanın kime indiği anlaşılamadı ama, boşa gitmediği çıkan seslerden belli oluyordu. Hane halkının tüm bireyleri kendilerini yaman bir kavganın içinde buldular!... Kimin kime vurduğu belli değil!... Bu sırada içlerinden birisi cep telefonu ekranının ışığını kullanarak ne olup bittiğini görmeyi denedi!... Bir başkası çakmak çaktı!... Ortalığın bir anda seçilir olmasıyla yeni bir hedef belirlenerek atak geliştirildi!.. Gürültü, patırtı beş dakika kadar sürdü!... Dökülüp kırılan, devrilen neler oldu kim bilir? Sabah olmadan hasar tespiti yapmanın olanağı yok elbet! Hırıltılar, iniltiler duyuldu ara ara… Üstelik her kafadan bir ses de çıkmıyordu!... Kavganın başında Abdülrezzak, bir iki kere bağırdı mağırdıysa da, onun da sesi çıkmaz oldu. Bir çakmak daha çakıldı, öncekine göre aydınlanma biraz daha uzun sürdü… İçlerinden birisi telefonu açınca, telefon ekranından yayılan ışık da çakmak aydınlatması denli olmasa da işe yaradı gene…
Kavganın başlamasından beri en anlaşılır ifade Güldane’ nin ağzından döküldü: “ Zıbar!... Zıbarasıca!... Haçca’ ya ’ a düğürcü gelecek diyik, elde yok avuçta yok!... Bunun çeyizi var, çemeni var!... Haçca’yı iki bicik bir .mcık gelin idek de başına kakınç mı ossun bir ömür? Sandıksız sepetsiz gelin olma eveli zamandı!... Ha deyincek ardından üçü, dördü birden gelii!... Sen bunları düşüneceğine, bir de üste çıkarak saçını bıyğını boya ‘Adamım, diye insanların arsına karış, he mi ? Yetmedi!... Bir de dövmeye kalk!... Çoluk çocuğu kır geçir!... Bu da yetmedi çocukları sokağa sal, boktan boyadan işlere bulaştır!... Bu sağa az bile oldu!... Gusura galma ”

……/…… Devam edecek
…………………………