YİTİP GİDEN BİR KALP

Yakıyor bedenimi ayrılığın acısı
Umutsuzluk tüketir oldu kalbimi
Ne yapacağını bilemeden kalanlar gibi
Bitiriyorum kendimi her günün her saniyesinde
Dönmek istesem de tertemiz sevdama
Yapamıyorum bu kadar günaha batırmışken bedenimi
Sana gelmek istesem bile adımlarım geri geri gidiyor
Gözlerim de parıltını görmek istesem de kapanıyor gözlerim
Galiba siliyorum sana dair olanları
Bırakıyorum korkak bir aşık olarak güzel sevdanı
Bunu yapmayı hiç istemesem de seni kalbime kazıyamadan
Gidiyorum aşkının ülkesinden bilmediğim uzak diyarlara
Hüzün dolu kalbimi, bedenimi yanıma alıp
Seni son bir defa gözlerimde yaşatmaya geliyorum
Pencerenin altından yarattığın dünyanı görüyorum son bir defa
Kan ağlasa da bu garip, çaresiz yüreğim
Ne yapayım gidiyorum senden ayrılarak uzaklara
Gidiyor olsam da şu an yine de unutamam güzelliğini
Artık sevdam da ağlayacak gözlerim gibi bu ayrılıktan sonra
Balıkların son çırpınışlarını yapması gibi
Aşkımın son çırpınışları da yitip tükendi bir kuytulukta
Aynı sensizlikte benim nefessiz kalmam gibi
Beraber yürüdüğümüz çiçek bahçeleri
Artık dikenlerin ayaklarımıza battığı sert yollara döndü
Ve ben de öyle sessiz çığlıklarımla
Kalbimi, ellerimi ve gözlerimi kanata kanata
Haykırsam da sana olan sevdamı tüm dünyaya
Ne desem de ne yapsam da olmadı
Dönmedin bir zamanlar kalbinin prensi olana
Ve ben de öylece gülmeyen hayatımı bir bavula katıp
Gittim bir otobüsün buğulu camlarından ardıma bile bakamadan
Kalbimin acı hüznüyle birlikte…