Kelimeler boğazımda düğümlendi.Senin beni sevme ihtimalin, benim seni sevme ihtimalimle eşitlendi.Bir sır yarattık içimizde.Sözler verdik kendi kendimize.Kim tutabilir?Kim severken çekip gidebilir? Sandığın kadar güçlü değilim.Sen unutmak için başka kollarda avunurken, ben kalbimden çıkaramam seni...
Madem bu kadar kolay unutmak; sen unut ben zamana bırakıyorum seni, beni, bizi...
Unutmakla biter sanıyorsun herşey.Görmek, hatırlamak, anmak da geri getirmez mi seni? Ya da her gece dualarımda seni dilemek, rüyalarımda yanımda hissedebilmek için gözlerimi kapamam...
Hayır! Unutmak bu kadar kolay olamaz.Ya da hayata inat yok sayabilmek herşeyi...
Sen unut ben zamana bırakıyorum seni,beni, bizi...