Bir bataklık yalnızlığım, çırpındıkça yitiyorum.
Ellerim uzanmış boşluğa, kimse tutmaz.
Kendi çığlıklarım arasında kalmışım.
Sen yoksun, ben yanmışım...
Hiç bilmezdim aşk acısının fizyolojik halini,
Ummazdım kalbimin ağrıyacağını.
Ummazdım, çocukların bile halime acıyacağını.
Kendime “güçlü ol” dedikçe
Ve şişeler beni kendine çektikçe...
Aynalarda ki yüzümden nefret ettim.
Yansımamı gördükçe...
Seni hatırlıyorum kendime baktıkça
Ondandır çoğu zaman karma karışık saçım, başım.
Senin için her şeyden vazgeçtiğim gibi,
Yaşama alışkanlığından vazgeçiyorum bu gece…
Bu gece sen uyurken
Ben sonsuzluğa uzanıyorum…
Sen yeni güne uyanırken
Ben yeni bir dünyada açacağım gözlerimi…
Ve unutmayacağım umut dolu sözlerini.
Bekleyeceğim seni.
Seni bekleyeceğim...
Bekleyeceğim.
Uzun sürmez hesabım,
Neyim varki senin hayalinden başka
Sorsunlar seni,
Anlatacağım onlara seni
Seni onlara anlatacağım.
Anlatacağım...