Örtün beni!
“Oku” emriyle Hira’ya nur getiren Cibril aşkına
Ki çözülsün;
Karanlığında çağın kaybolmuş şehirlerin taşlaştırdığı kalbim
Banklarda donmaya yüz tutmuş sevgiye hasret ellerim

Örtün beni!
Hira’dan koşarcasına dönen Muhammed aşkına
Ki kurtulsun;
İsyankar çağın kirlettiği-kararttığı yüreğim
Zincire vurulmuş köleleştirilmiş benliğim

Örtün beni!
Muhammed’i örtüsüne bürüyen eller aşkına
Ki kırılsın;
Bileğimden yüreğime geçmiş ihanet zincirleri
Ufkumu karartmış tüm düşüncelerim

Örtün beni!
Rab’bin izniyle azın çoğa galip geldiği bedir aşkına
Ki yenilgiyle bitmesin
Bağlarımı tarumar, hanlarımı viran eylemiş
Küfürle olan savaşım

Örtün beni!
Örtün!