Saldım ipini dünyamın döne döne üstüme geliyor. Ne yapayım boyle gecen zamanı ne ileri gidebiliyorum ne geri dönecek gururum var. Gün ve gün unutuyorum kim olduğumu yokmu beni anlayacak bir allahın kulu.

Ne kadar çok soruya ev sahipliği yapar olmuş beynim, düşüncelerim bana isyan noktasında oysa korkuyorum çıkıp gidecekler diye içimden.
Bağımlılığım azalmakta yaşam azmine, körükörüne silineceğim, gözlerim açık olacak hala farklı bir yerden bakarken ben kendime, fışkırıcak kafatasımdan gidişime üzülmüş milyonlarca kontrolsüz hücre. Yakınlaştıkça belirsiz geleceğe daha net duyuluyor kıyametimin sur borusu. Yağmalıyorlar beynimin en nadide yerine gizlediğim fikirlerimi asalaklar. Öylesine sıradan öylesine geldiğim gibi mi gideceğim bunumu seçtim kendim için en doğru olarak,tüm sorgularıma sessiz kalıyor hayat.Yanlışlarımdamı boğulacağım yanlışlarımdan kuleler yapıp doğruyamı varacağım nedir benim hikayemin yazılış nedeni?