HADİ İNSANLIK!

Yazık bir hiç uğruna giden emeklere
Her birimiz evimizde rahatça oturuyoruz
Sobalarımız yanıyor, klimalarımız çalışıyor
Bir elimiz yağ da diğer elimizde bal da duruyor
Hiçbir şeyi düşünmeden yaşayıp gidiyoruz
Ama hiç de ardımıza bakmıyoruz bile
Bunca yıldır bizimle olan güzellikler
Ellerimizin arasından kayıp gidiyor
Bir sürü canlı, hayvan, bitki soluyor
Bizim olan hava, su ve toprak bile
Bizim umarsızlığımızdan ötürü bize küsüyor
Kuşların kanatları kırılıyor,
Kutup ayılarının evleri yok oluyor,
Bitkileri ise bizler yakıp yıkıyoruz
Ama hiç birimiz yaptığımız kötülükleri
Düşünmüyor ve görmüyoruz bile
Fakat geride kalan ve sessiz sedasız
Yitip giden bir sürü can var aslında
Daha ne duruyoruz ki insanlık olarak?
Daha neyin olmasını bekliyoruz ki?
Yoksa yine her şeyi kaybedince mi
Değer verip geri gelmesini dileyeceğiz?
Bırakalım artık uyumayı sıcacık yataklarımızda
Zaman belki de biz düşünesiye kadar geçip gidecek
Uyuduğumuz yerden kalkmalı artık
Birkaç güzelliği yitirmiş olsakta
Daha kurtaracağımız birçok güzellik var
Daha kurtarılacak bir sürü şey varken
Yerimizde saymak yerine el birlik
Bizim olduğuna inandığımız dünyayı
Yine bizim yapmanın vaktidir bu gün
Herkes bir canlıya el uzatırsa
Herkes kalbinin sesini dinleyip bulursa güzellikleri
Elbet karanlıklar aydınlığa çıkacaktır
Önümüzde upuzun bir yokuş olsa da
Emin adımlarla bitirebiliriz bu yokuşu
Ve yokuşun sonunda her bir insanı bekleyen
Güzel dünyayı görebiliriz yaşlı gözlerle
Ama bu yaşlar hüzünden değil sevinçten olacak
Hadi insanlık! uzat ellerini canlılara
Uzatta bizler gibi canlılarda mutlu olabilsin bu dünyada