Dünyevi hayatın sağladığı olanaklara ve bu olanakların ortaya çıkardığı duygulardan zevk almaya adamışız kendimizi.Çoğumuz farkında bile olmadan zamanın belli bir döneminde bu zevklerin ardısıra koşar dururuz.Dünyevi hayatın sağladığı bu zevklerin etkileri öylesine büyük,öylesine muazzam görünürki, zamanla tüm vücudumuzu saran bu etkiler, aslında özümüzde var olmayan yalanlarımızın, egolarımızın ve kibirlerimizin bizleri ne hale soktuğunu,nasıl küçük düşürdüğünü farketmemizi bile engeller ve hayatın belli bir döneminde şuursuzca var olup,gitmemizi sağlar.
   Egolarımız,kibirlerimiz,yalanlarımız,dünyevi duygularımız...Hepside sanki bir sistemi oluşturuyormuşçasına birbirini tamamlar.Hepside sistemin bir parçasıdır.Busistem bu tür duygularla işlerken,bir yandanda bizleri içine çeker.
   Sistemin içine girmeye,dünyevi hayatın esareti altında kalmaya kendimize yalanlar söylmekle başlarız.Özümüzdeki sesin bize söylediği,kulağımıza fısıldadığı o güzel kelimeleri duymamazlıktan gelir,inkar ederiz.Nedeni kolayca anlaşılabilir.O kelimeler öylesine basit görünürki,egolarımızın yarattığı ihtişamlı tavırlardan vazgeçmemek adına söylediğimiz yalanlar,o saf ve basit görünen kelimelerin yarattığı yüce duyguları ortadan kaldırır.Buna izin veririz.İnkar ederiz.Dünyevi hayata bağlanmışız...
   İnkar ettiğimiz duygular kimi zaman kendimize yakıştıramadığımız,kimi zaman başkalarının hakkımızda ne düşüneceğine dair endişelere kapılma hissi veren duygularımızdır.Bu duyguların oluşmasıyla ortaya çıkan şey ise daha dünyevi bir olgudur.Egolarımız'dır.
   Yalanlarımız egolarımızı,kibirlerimizi besler.Egolarımız ise bu dünyada şatafatlı bir gücün sağladığı hazzı verir.Bu hazlardan vazgeçmek adına yaptığımız herşeyse bizlere özümüze doğru gideceğimiz yolun ilk kapılarını aralar.Kendimizi keşfe çıkmamızın henüz başıdır...
   Söylediğimiz yalanlar,bu dünyada,o an'a kadar geçirdiğimiz zaman boyunca,sürekli yaptığımız gibi ruhumuzu,özümüzde var olan sesi,sıkıştırmaya başlar.Dünyevi hayatın bizde yarattığı o muhteşem zevkler ve o zevklerin yarattığı hazlar büyüdükçe büyür.Mutlu olduğumuzu düşünür,dünyevi şartları yerine getirdiğimiz için dahada çok seviniriz.
   Henüz idealar dünyamızdaki tüm kapıları teker teker kapatmaya başladığımızın farkında bile olmayız.Gerçeğin,asıl olanın üzerine bir perde çektiğimizi anlamayız.Sanarızki aslımızda var olan o yüce duygu,bukadar basit zevklerin yarattığı hazla örtülebilir,saklanabilir...
   Kendimize söylediğmiz yalanlarda yeni bir dünya kurarız.Yalanlar üzerine inşa edilmiş bir dünya.Bu dünyanın zamanla bir kaosa dönüştüğünü anlamaz,yalanlara,inkarla devam ederiz.Bukadarlada kalmaz,sevdiklerimizi,tüm kalbimizle değer verdiğimiz insanlarıda bu yalanlar dünyasına çekmeye çalışır dururuz...
   Yalanlarımızın yarattığı hissiyatlar öyle bir noktadadır ki,dünyevi hayattaki tercihlerimiz egolara,kibirlere bürünür.Tüm vücudumuz,egolarımızın yarattığı o ihtişamlı tavırlarla donatılmıştır.Bu tavırların,bu hareketlerin yarattığı dünyevi duygular içimizde patlamaya hazır bir volkan gibi bekler durur.Zira yaşadığımız o zamana kadar butür duyguların özümüzde var olmadığını bir an dahi olsa hissetmişizdir.Yani çok küçük biran olsa bile,özümüzdeki sesi duymuşuzdur.Gerisinde bizlere kalan,özümüzden gelip,kulağımıza fısıldanan o basit gibi görünen kelimelerin içerdiği yüce duyguların ardına düşüp düşmeme tercihini yapmaktır.
   Hepimize ait yalanların,egoların,kibirlerin oluşturduğu bir sistem,bu sistemin içinde kendi yalanlarımızla oluşturduğumuz,dünyevi tercihlere ait kişisel bir dünya ve bu dünyanın içinde kaybolup gitmemizi sağlıyacak bir kaos ortamı...
Hepsini yaratan bizlermiyiz acaba!!!