Hep karşı kıyıda kaldı mutluluk
Bize kalan yalnızca özlemdi
Aynı mahallenin toprağında oynadık
Aynı yolda okullara düştük
Karşılardan seyrettik yıldızları
Oynayan çocuklara beraber güldük
Ama sen hiç görmüyordun

Seninle güne başlamak ne güzeldi
Ya akşamları karşıdan bakışlar
Aynı melodide müzikler dinletir
Sabahları beraber karşılardık
Akşamları uğurlardık yıldızları
Aynı hayalleri kurardık
Ama sen hiç farkında değildin

En güzel anılarımı sana adadım
Hiç olmuyorlar zaten sensiz
Aynı karede kaldığımız bir resim
Hiç yazılamayan bir mektup
İtiraf edilememiş duygular
Seni görünce parlayan bu gözler
Ama sen bunları görmüyordun

Ve sonra bilinmezlikleri yaşadık
En çok da senin kararsızlığını
Oyunlara çevirdik aşkı
Ben sana hep küsüyordum
Her seferinde barışsam da
Sonunda aşka hep yenilsem de
Sen ise hiç aldırmıyordun

Seni en son o sokak başında gördüm
Bakmıyordun bile bana
Yabancı olmak ne de kolay
Hemen yabancılaşmıştın bana
Başını öne eğiyordun
Ben ise yüreğimi görüyordum
Ama sen hiç oralı olmuyordun

Çok uzun zaman oldu görmeyeli
Bildiğin en uzak diyarlardan seslendim
En acımasız duygulara kapıldım
En derin hasretlikleri çektim
Seni görmek için yolları kat ettim
Görünce söyleyecek ne kaldı
Zaten sen hiç dinlemiyordun

Aşkın varlığına itirazım olmadı
Sonu hasretlikler olmasa
Güne seninle başlamanın umudu
O sokakta kalır her anı
Uzakta olduğunu bilsem de
O anılar aratır hep seni
Sen ise hiç bilmiyordun...



Fırat AYHAN
Sensizliğe Fısıltılar 2009
firatayhan.com