ben
ağlayamam gülüm
ne olur
ne olur sen de ağlama

neler yaşadık bir bilsen
nice göllere
nice denizlere imza attık yaşlarımızla

nice koç yiğetlerimiz vardı bir zamanlar
kahpece vurulup düşerken bile
güçlü parmaklarıyla tutunmak isteyen hayata
ve son nefesinde bile
sım sıkı sarılmak istenyen vatan denilen sevgiliye
onların
deniz gibi yürükleri vardı
onlar
su gibi durgundular
su gibi aziz...
ve ondandır
her 'deniz' denildiğinde
içimizin hala cız etmesi
ve arkalarından göz yaşlarımızı birer deniz etmemiz...

sevdalarımız vardı
raflarda tozlanmış eski bir kitabın sayfalarından
sesizce yüreğimize giriveren
kimimizin bir tutam saç
kimimizin bir çift göz sandığı
ve uğruna göz yaşlarımızı amasya halkına su diye
sunduğumuz
arap çöllerinde leyla leyla diye çağırdığmız


onlar için
ali olduğumuz
veli olduğumuz
deli olduğumuz
ve ardı sıra bir bilinmeze gittiğimiz...

ayrılıklarımız vardı
alıp götüren
bende bana ait ne varsa "benden içerü"
ve ardı sora sürükleyen bir peri kızı edasıyla
özlemiyle baharımızın kış olduğunu gördüğümüz
ve soğuk bolu gecelerinde
"ben yanarım
kar da yanar " dediğimiz
ve onlar için buhar olup yittiğimiz...
bu yüzden
ben
ağlayamam gülüm
ne olur
sen de ağlama...