Başlığı Lütfen Siz Yazı Bitince Kayun Ya da Başka Bir Başlık Atın...

BEN DOĞDUM…Bakın ben bugün doğdum desem de değil ben bugün değil , tam olarak hatırlayamıyorum ama sanırım 1 dakika düşünmem lazım…Aslında ilk bir tokmak yedim kafama…Bir davul sesi gibi geldi bana.Duymadım.Meğer tohumum atılmış da şenliklar varmış orada.herkes orada imiş o gün.Annemler , babamlar, komşular, dedemler, diğer babalarım.Diri sağlam harbi BABA gibi BABALAR varmış orada…Ve orada babalar hiç ama hiç ölmezmiş.sevgi güzellik mutluluk aşk kekik keklik selvi ağaçları kavaklarlar yan yana
Muşmalalar yeni dünyalar , muzlar ,elmalar , meğer mol elmalar bile varmış ,siyah elma yokmuş.Elmalar kırmızı kırmızı imiş…Orada herkes al yanaklı bal dudaklı , arılar gibi çalışır,
Kelebekler gibi giderlermiş işlerine.Onlar hep öylesine çok mutlu imişler ki..
Her yer yemyeşil ve sadece ormanlar varmış meğer dünyada.İnsanların kanatları varmış , her iyi insan kanatlanırmış ya hani…En yükseklere çıkınca en iyi en doğru en sabırlı erdemli dayanan , saygılı sevgi dolu verici masmavi olursa insan o kadar görürmüş ya her yeri her şeyi her rengi…Orada gözlerinin rengi yokmuş insanların , renkler bakınca belirirmiş gözbebeklerinde ve hiçbir göz rengi tam olarak bir diğerine benzemezmiş..Orada insanlar kuşlarla dans ederlermiş.İnanmazsınız biliyorum.Kuşlarla da dans mı olur der belki bazılarınız:kuşlarla dans var oldu olalı vardır, kuşlar hep vardır çünkü Yaradanları yarattığından bu yana.Kuşlar…Hep takip ettiğimiz ama bazı sırlarını ya da aslında meğer hiçbir sırrını bilmediğimiz o kuşlar…O isimsiz sanılan ama isimleri olan o kanadı kırık kuşlar
………. Teyzem…..Evet..Teyze : )  : ( Teyze denice akla ilk gelen ne olur ki insanda ?
Ananın kardeşidir değil mi ? Anne kimdir ? Seni doğuran.İnsanlar hep birbirlerini doğururmuş teyzem öyle diyor.Annem ve teyzem aynı şelalede büyümüşler yani aslında annem ve teyzem o şelale dedikleri canım anne annemin o mübarek karnında yani şelalerinde büyümüşler.Yaşam meğer sadece gördüğünmüş.O öyle yazmış.Ve göz değilmiş aslında her şeyin özünü gören…Hem gözü hem gözü ve hem gönlü hem gözlüğü ile bakabilmek miş yaşama.Odunlar ardından değil ,güllerle bakabilmekmiş yaşama.nergisler vardı o köyde…Alabildiğine nergis.Sanki her şey sadece nergisler olurdu bazen.Biz sanki nergisler için devam ederdik yaşama.Hayat bizimdi.Ve neyi nasıl yaşamak istersek öyle yapacaktık artık.Çünkü burası bizim cennetimizdi..Sonsuza dek yaşayacağımız fakat çözümsüz…
ANLAYAbilene AŞK olacaktı anlamayan ne olacağını kendi bulacaktı…Orası bambaşka diyarlar ötesinde adını KİMselerin bilmediği bir masal diyarı.Aslında teyzem anlatmaya çalışmış bir zamanlar herkese,, herkese,elinden gelip , dilinin döndüğü kadar BİR az…..
Bin AZ kere anlatsak belki anlayacaklardı ama ……
Teyzem sanki bilmişti…Sanki hepte susmuştu o kuş gibi şakıyan daima daimi teyzem.
Biz onula her şeyi yapardık.Anlatsam , anlatsam ömrüm yetmez sanırım hep ama.Teyzem beni anlatma hayatı yargılama düşünerek yaşa, düşüncesiz olma.Boş durma,Tatile gelmiş gibi yaşa hayatı.Ne kadar kazanırsan yeter hayat , azla yetin, hırs kötü şeydir, sonuçları hoş olmayabilir.Ancak en fazla iyiliği ben yaparım Diye hırs yaparsan o hırs OLMAZ…iyilik yap…Yaşadığının sürece ve yapabildiğin kadar.Çünkü az önce hep bitiyor.Yıllar öncesi de .
Seneler öncesi de.. M.Ö.___M.S____senden Önce, senden sonra, TEYZEMDEN ÖNCE,
Evet ..eskiden onun anlattığı tüm masalları ben biliyorum.Hepsini anlattı bana bir bir.Sizinde bildiğiniz masallar var mı içlerinde bilemem ama …Masal dünyası bu dünya..Teyzem öyle derdi.Her salise bir yaşammış, bir şeyler doğar ,ölür,gelir,gider,unutulur lar diğerleri..
Herkes az önce geçmişe gömülür.Ama geçmiş te zaten bulunduğun an imiş.Şu an iyilik yapıyor isen ve sarılıyorsan hayata…En iyi insan SENmişsin.Aslında hayat bir kuş kanadı gibi imiş , ya da senin kalbin gibi ….Pır,pır,pır….Sadece bu imiş.Her salise.Yanında kim var ise o imiş YAŞAMyAŞAM….Sadece bu dünyaya sevmeye yaşamaya gelmişiz..Bizim köyde insanlar hep iyi imişler..Yok bizim köyümüz dedim ama aslında orası bizim tek yerimiz…PaRADİSE….CENNET…SARILARIMIZ MORLARIMIZ AĞAÇLARIMIZ DALLARIMIZ MUTLULUKLARIMIZI HEP BİRİKTİRİĞİMİZ yer imiş….
İnsanlar elleri açık dolaşırlarmış gökyüzüne..Bilirlermiş ki melekler hep orada bir yerlerde daima varlar ve bu cennetin üzerinde uçmaktalar…..Angel…My name ise Angell……
Sadece inandığı şeyleri yaşarmış insan.Sadece yaşadıklarına inanırmış da…
Orada keklik toplarlarmış,herkesler gelirmiş cennetin ortasına.Birbirlerine gün boyu uçarak ,sıçrayarak,koşarak, Leylalar , mecununlar , aslı ve keremler gibi, herkesin adına, kuşlar gibi,
Martılar gibi, kartallar gibi yüksekten uçan ama bembeyaz…Bizim kartallarımız yoktu o köyde aslında.onlar kartal değilmiş, güvercinmiş.:Siyah ve yırtıcı dadeğilmiş…Onların adı leylakmış meğer…Hep yanlış görmüş ya hani dönem dönem diğerleri dündekiler, unutlan sanılanlar,gidenler , kalanlar, gittiği sanılanlar, her an dillerde saklı o ilk ve gizli insanlar.Meğer herkesin bir ilki varmış, hep ilkmiş yaşanan her şey…Bu yüzden burası …
Burada uyku denen şey yokmuş insanlar uyudukları gibi görünen yataklarda uzanırken sadece dinlenirlermiş ibadet ederlermiş geceleri dillerinde..Onlar hep bir şeyler yaparlarmış.Onların umutsuzluğu yok hiç..Bizler işte…Burada cennette yaşayan insanlar…Hiç birimiz hiçbir şey kimseleri suçlamazmış.Bizler.teyzemler , ben,ler , sen _ ler, biz;lerden, herkesten bu cennette eskiden bir adet varmış .bu kişiler o köyde klonlu klonlu imişler.Bunu teyzem söylerdi.Ölenleri ölemezmişte:..Güya öyle imiş..Herkesin bir inancı varmış.Teyzem söylenen her şeye inanırdı hep.İnanırdı..İnanırdı….İnandığı için vardı ve bunun işçin yaşadı ve bunu öldü desem de…..
Siz teyzeleri birlisiniz değil mi ? O bizim saraylarımızda yaşar bazen.Biz kimi teyze görmüş isek o olur….Saraylarda teyzeler var mıdır ??? Bizim dağlarımızda rehyahn çiçekleri vardır, bir de sadece annemin konuşabildiği o solmuş ama yeşil ama pembe ama yalnız ama umutlu ama masanın üzerinde ama yüreğimde ama senin içeriden gireceğin an kadar yakınımda…
Siz umutsuzsunuz derdi teyzem hepimizi..Teyzem iyi ve bol bir teyze idi.Köylerde cennetimizde bizim burada işte…Burada idi hep..Ne iş olsa yapardı.O kimselere kızmazdı zaTEN bu köyde kimse birbirine kızmazdı , kızmazdı…Kızacak hiçbir şey yoktu ki…..
O ne demek ki di ? Bilmiyordum..Bir çok şeyi bilmiyordum aslına bakarsınız ben hiçbir şeyi bilmiyordum ama teyzem yarına dair korkularını anlatırdı bana…
Ya ….bir gün…….ve elbette bir gün………olmasa olmaz bu ama ….neyse..sorma..o gün gelene dek yaşa….Bunu ne sen bulursun ne de BEN buldum….derdi…teyzem daima bir şeyler derdi ya da demek isterdi…Önceleri çok takmış meğer insanları ama artık hiç ama hiç takmıyormuş…Bunu ebnde biliyor gibiydim ama ya gözyaşları.:Neden döküldüğünü asla anlamadığım o güzelimteyzemin en derin gözü yaşlı halleri..Teyzemdi.O boşuna ağlamazdı , bilirdim ve de aslında hiçbir İNSAN BOŞuna ağlamazmış meğer…Meğer insanların hepsi mutlaka bir gün nedeni sebebi ucu bucağı bucaksız olan yerleri.meğer teyzeler asla boşa ağlamazmış anlatmazmış .Biliyorum.O bana çok şey anlattı.O bana yaşamam gereken yerin sadece bende saklı bulunduğunu ve ASLA bir gün onlar diğerleri gelirlerse Pes ETMEMEM gerektiğini …PES diye bir şeyin bizim lüğatımızdan yıllar önce dedelerinin kaldırdığını .
Dedemler aslında her yaşayan güne başlamışlar ekerek arpalarını, tohumlarını,çiçeklerini ,babalarımızı , evlatlarını,meğer insan sadece ne için gelmiş mi bu dünyaya..
Meğer her şey plan lı mı imiş ne ? Dünyaya doymamak gibi bir şey yokmuş dünyaya doğduğun an başlıyormuş ki o bitmeyen açlık….Hiç doymayan o ruh..biz ne idik ki ?
Kanatlarımız vardı ama önce sadece iyi insandık.Bizim dünyamzıdı orası.Yabancılar diye birileri yoktu:hepsi bizim içimizdendi.Uzaklarda değil, içinde bulunduğun and a idiler.
Yalan değildiler….Onla rhep korktular onlara bu cenneti veren o ulu güçten ve bu kadar güzel bir hediye ye kim nankörlük ederdi…NAN Ekmek demekti….KÖR Göremeyen ama bizim köyde ondan hiçbir zaman bulunmayan .dedim ya..şeffatı insanların gözleri…Ve berraktı tüm yaşam ve şelaleler….Sular…..Sular …..hiç durmadan akardı….Taştan ellerimizi o BUZ nedir bilmezdik ama bizim o köy dedim ya o rüyalarınıza bile girmeyen orası..bizim sadece bizi yaşadığımız o şenlik alanı…Hep mi eğlenirdi bu insanlar diyeceksiniz, masalımıza inanmayarak, hep mutlu olur mu İNSAN ve hep böyle aslında hiç konuşmadan sadece gülümseyerek ..devam edebilirmiy di yaşama ve kelebekler nasıl konuşurlardı martılarla o azgın karlı kış geceleri….Kardelenler güneşdelenler aydelenler vardı..İnanmazsınız ama her yıldızın bir şarkısı ve her yıldız birimize ve her yıldız aslında sadece kendi dünyasının en yıldızıydı…Biz kocaman adamlardık…kartallar gibi gözükürdü yaşam gözlerimize ama biz yine de ...Ama biz hep nasıl yaşamamaız gerektiğini bildik..Kargalar gaklamazdı oralarda.
Bir teyzem şarkı söylerdi, bir venüz, bir carlos, bir bob , bir ben….ben bile şarkı söylerdim
Çocuk çocuk….İlk hangi şarkıyı duymuştur ki derdi teyzem eskiden..İlk şarkıları ne idi insanların…Sonra teyzem bir gün..Nedenini bilemediğim bir gün….Ben yok iken onlar gelirlerse sakın ola durma buralarda.Onlar adını henüz bilmediğimiz canlılar.Öyle bir gelecekler ki anlama şansın bile olmayacak belkiii..Sen onlara dikkat et demeye başladı…..Bizim köye iyi olmayan güzel olan yasak olan şeyler girmezdi.Sınunda kötülük olan düşğnceler yaklaşamazd hani teyzem derdim..Hani bizim dualarımız derdim:hani bizim gecelerce yıldızlara bakıp bakıp ta gündüzleri bile bu gece de gelebilse de erkenden bakabilsek gözlerine….yıldızları onun gözleridir….Hep bir dakika sonrasını düşünürdük zamanımızın ne kadar süreceğini belki o adamların ne zaman geleceğini bile bilmeden yaşadık hayatı….Biz hep hayatımızı yaşadık..Her salise …bizim yaşamımız nefes alabildiğimiz an kadar olacaktı sadece…Bize bu hediyeyi veren YARADanıma NEDEN NANkörlük yapsaydık ki….Bilirdik bir zamanlar herkes kedilere nankör dermişler ama kediler meğer bir zamanlar cennetlerinde çokkk çokkk yaşamışlar….Melek mi ne imişler aslında da…Dünyaya yani o başka yere kedi gibi gelmişler oysa kedilermiş ama bilmedikleri yokmuş.Ve insanlar…ve kediler…İnsanlar her şeyi yapmışlar o zamanlarda…Kimileri..kimileri..bazıları,,,aslında herkes biraz kedici biraz da köpek ci imiş….Kuş severmiş bazıları..Bazıları balık ve bazıları çiçeklerle ….ama orası kediler cenneti imiş , onlar hiç nankörlük yapmamışlar.Ve 9 canlı imişler…İster inansınlar ister inanmasınlar ama kediler yıllarca hiç ölmeden yaşarlarmış bizim gibilermiş onlar…Kediler ve bizler iyi olduğumuz sürece artık onlara nankör demeyene kadar…devam edecek bir masal bu….Bu bir masal, hayat hep masal….Ve bu masalda fareler yok….Bu masalda sadece güzel olan şeyler var…..ve bu masal hep böyle devam gidermiş ……………………
Sonra bir gün bir darbe aldı annem başına..yani aslında bilmiyorum ama sanırım annemdi..Ben uyandım annem bağırdı..Dışarıda birileri vardı ve sürekli anneme bağırıyorlardı.
Babamı soruyorlardı.Babamı soruyorlardı…Ben onları ilk kez görüyordum ama şu heralde babamın meğer her gece sokaklarda beraber iş yaptığı adamdı…Adamlardı.Tek değildi.
Sayı saymayı bilmiyordum ve sayamadım kaç kişi olduklarını.Ama şelalenin kenarından baktım, birisinin elinde çirkin gözüken bir şeyler vardı…Bakamadım.Daha önce hiç böyle bir şey görmemiştim ben ve kan vardı , kan akıyordu.Ben hemen uyur gibi yaptım.Aslında uyumadım annemin şelalesinden o suların ardından saklanarak dualar ediyordum ya babam gelseydi ya da adamlar gitselerdi..Ben kanları görmüyordum ama annem hep kanı sevmediğini söylerdi..Kan annemi tutarmış.Annem kanı hiç tutamadı.Sonra…Sonra bir sesler geldi , aslında bir çok ses..O kadar çok sesli oldu ki tüm şelalenin dışındaki annemle babamın ve benim gelecekti ki odam….Ve sonra annem sustu, sonra ben sustum, sonra askerler, sonra, sonra şarkılar da susmuş olmalı ardımızdan…Aslında biz hangimiz önce susmuştuk , anne biz susturulduk mu ? Anne bize neden böyle oldu ? Anne insanları sev diye dualar ederdin gökkuşağı çıkınca gezdirerek saçlarını üzerinde…Anne senin gözlerinde şelalelerin her şeyin sahibi sendin annem…Biliyorsun.Benimdin , bende hani sonsuza dek senindim ya…Evet anne.Yalan değil mi ? Biz susturulmadık susmadık ta….Anne bize öğretilenler , anne dedemin sana anlattıkları, senin beni inandırdıkların…Anne neden hemen git diyorsun ki.
Siz istediniz di ve hediye bendim.Anne dalgamı geçtiniz.Ben orada o bahçede kendimce açıyordum,gül gib,kuşlar gibi özgür alabildiğine, anne ben zaten burada çok mutlu idim di…
Bunu * bu anlattıklarımı sakın teyzeme söylemeyin kızar desem de inanmayın teyzemdi o benim…Ben hiç onun masalını size anlatırmıydım..Çünkü sizler masallar dünyasında yaşar masallara güler geçer ..siz insanlar…bugün cennetimden şöyle bir bakayım dedim aşağılara doğru, neler var , neler var, neler yok , neler yok…
Siz neler yaşıyorsunuz bilemem Ama Benim teyzemin dediği her şey doğru imiş…
BİR MASALMIŞ BU DÜNYA…SADECE ŞU AN OLAN.KOCAMAN DÜNYADAA
SİZLER YOK GİBİSİNİZ…Teyzem’ gibi…..Masal gibi…,Ben gibi..Siz gibi..Hepimizden birer tane gibi.Yalan gibi.Hiç yokmuş gibi.Hep varmış gibi.Severek deli dolu bildiğince, mavi mavi hayatı….Sizler….Ya diğerleri…Sizler önemli değilsiniz ama o gün teyzem görmüş ki…
Bizden birisi doğacakmış ki yaşama..bir görseniz ..o kimmiş….ah…bir bilseniz…
Hepiniz öyle çok şaşar şaşar ve şaşarmışsınız….Şaşı kalırmış sınız…yani ne bileyim ben…
..İşte geçen gün biz o dünyaya baktığımız bir gün sizden biri…sizden birini…sizden birileriyle…sizin ardınızdan..emanet olarak bıraktığınızı en değerli hazineyi….sizi dünyanın en zengin yapacak hazinesini kayıp etmişsiniz…Belki biri sakladı numara yapmaya çalışıyor ama bu iyilikte verebilir kötülükte….Bu hazineyi bulan hiçbir şey bilmiyor ki…Ya yaşayacaksın ya da öleceksin.Kullanma talimatı bizde…Ama kayıp şimdi..Faili meçhuli hediyyun derlermiş adına…Siz ise ne derseniz o imiş hediye.herkesin gönlünden geçenmiş dileği imiş…O sizin en beklediğiniz hediye imiş ki…..siz emanetlere hürme göstermediğiniz için…………………………….Ve belki hep başka başka hediyeler bekeldiğniz için bilinmez ama…siz hep kapınıza gelen tüm herkese bilmeden yol verdiniz…Oysa o size ömrünüzce kullanabileceğiniz tek bir şey o her şey imiş…Bu bir SIR imiş….SIR da değilmiş çünkü sırlar üzerine ne yazılar yazılmışsa da her sır bir sırmış…..Ve teyzem iyi ki bir sır olarak kalacak yaşamda….Sırlı Melek Teyzem….Canım teyzem…Bana verdiğin öğrettiğin bundan sonra öğreteceğin her şey için….teyzem için…Sonsuza dek….En güzel yeğen senin olsun….En mutlu biz olalım.Ve cennetimizde herkesi isteyebilsek te..sadece hak edenlerin gelebileceği bir yer….Ne olursa olsun gene gelenlerin, ne olursa olsun ,,,,, ……..sonsuza dek
DUHA’ DIR TEYZEMİN DİĞER ADI…. Teyzem sizin koyduğunuz her şeydir..Aslında o hiçbir kimse de değildir…Siz onu bilmezsiniz o da sizi bilmez zaten..sizin gibi yaptım.Yalanım.yalancıyım.Sahtekarım.Desem de inanmayın…My name is……………..
Tüm teyzeleri, anaları,amcaları, babaları, sevgilileri, gözlerinizi, kedileriniz, umutlarınızı,
Umutlarımızı asla yitirmediğimiz…Yalanlarınızla…Sizi aslında her şeyiniz ile..Ama bir gün gelecek ve O teyzemin KORKTUĞU adamlar gerçekten teyzemi öldürecekler mi bilmiyorum.
Çünkü o adamlar o kadar kalabalıklar ki…AMA Teyzem öyle inanmış ki…
Bir gün mutlaka der HEP…….BİR GÜN MUTLAKA….KOCAMAN KOCAMAN VE BAĞIRA BAĞIRA VE YUMUŞACIK UYSAL..BENİM TEYZEM….Teresa ABDULAİ 09.02.2008

Sevgilerimle saygıyla ve dostça ve lütfen daima iyi teyzelere annelere babalarımıza çocuklara içerdekilere , dışarıdakiler….biz hepimiz….Her gün milyarlarca inan geliyor gidiyor yaşamdan….Bugün burada isek eğer yarına dair Neden hala BU KADAR AMAyız (SISIZ )
BİZ KİMİZ KARDEŞLER ? Neden ? Ben bakıyorum da size buradan…Anlayamıyorum , ya uyuyor olmalısınız ya da uyuyor ya kör olmalısınız ya AMA, ya iyisiniz YA da çok kötü ,
YA BİR YÜZÜNÜZ VAR YA DA….Uzak değil …her şey elinizi ve düşüncelerinizi attığınız yerde…İçinize dönerseniz orada o damlası , tohumu yeni atılmış ilk umutlarını işte burada şimdi başlatan , başlatılan o güzelim çocuklar var…..Ve o çocuklardan hepimizden biraz var...
Bunu hepimiz biliyoruz…Her gün kan var ve her gün kırmızıları konuşuyorsunuz.
Gün gelecek, gülüm, diyor ya hani birileri…Dedik ya ya da bir gün bir yerlerde…Gün gelecek….O gün Bugün….Bende bu yeryüzünde ve aranızdayım ve sizi görmekteyimmm…
TEYZE olamayan çünkü kız kardeşi…ARTIK OLMAYAN………..BEN……….TEYZELERİZE SAHİP ÇIKIN…..
Büşra Sümeyye NURHANLI ( Çeviren ) ………Bu bizim dağlarımızın masalı…bu dağlar tüm dünyayı bilir, tüm dünyada bu dağları…Bu dağların altındayız..Bu memleketin..
Ancak girebildiğiniz görebildiğiniz kazaNDIĞINIZ VE HAK ETTİĞNİZ şeyler sizin olur , bilirsiniz…..Yoksa oı dağları ne bilir ne görebilirsiniz…Ki o dağlar…………geceleri….
09/02/2008 ŞUBAT MAYIS EYLÜL..ASLINDA EYLÜL …..VE EYLÜLDE YİNE GEL….

...........................................................