Sihirli bir yolculuk başlıyor
Uzak ve nemli iklimlere doğru
Yalnızlığa alışmayı öğrenecekken
Her şey kendiliğinden oldu..

Kırmızı, sarı, pembe, beyaz
Ne kadar gül rengi varsa hepsi aklımdaydı..
Ve ayın en güzel hali dolunay
Işıklarını bana sundu sessizce..

İnsanlar sustu
Kuşlar sustu
Gitarlar, kemanlar, neyler sustu kendiliğinden..

Gözler hissetmeyi,
Dudaklar görmeyi,
Eller konuşmayı öğrendi kendiliğinden..

Savaş çocukları gülümsemeye,
Yağmur damlaları ısıtmaya,
Komedi oyunları ağlatmaya başladı kendiliğinden..

“Her şey birdenbire oldu,
Gökyüzü birdenbire
Yollar, kırlar, kediler, insanlar birdenbire..”
Böyle diyorsa şairlerin en aşığı,
Aşıkların en garibi Orhan Veli,
Mutlaka bir bildiği vardır.
Yalan değil, birdenbire..